بررسي تأثير جهت‌گيري كارآفرينانه بر تاب‌آوري زنجيره تأمين با نقش ميانجي ظرفيت جذب و تعديل‌گري اقتصاد مقاومتي

زمينه و هدف: امروزه تمام كارشناسان و سياست‌گذاران بر اين نكته اتفاق‌نظر دارند كه مهم‌ترين چالش اقتصاد ايران در برنامه چهارم و دهه 80 موضوع اشتغال و بيكاري است و نكته مهم اين است كه چگونه بايد با اين پديده برخورد كنيم و استراتژي‌هاي برخورد با اين چالش را تعيين و اجرا كنيم تا ظرفيت‌هاي اقتصادي كشور را فعال و كوشا كند. فلذا نقش شايسته كارآفريني خلاق و تأثير آن در رشد و توسعه اقتصادي كشور بر كسي پوشيده نيست. روش: در پژوهش حاضر به بررسي تأثير جهت‌گيري كارآفرينانه بر تاب‌آوري زنجيره تأمين با نقش ميانجي ظرفيت جذب و تعديل گري اقتصاد مقاومتي پرداخته مي‌شود. اين پژوهش از نوع توصيفي – همبستگي است. جامعه آماري پژوهش حاضر متشكل از مديران و خبرگان شركت هاي كوچك و متوسط است؛ كه به‌صورت تصادفي تعداد 280 نفر از اعضاي نمونه در دسترس قرار گرفته و پرسشنامه‌ها تكميل شد. يافته‌ها: داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار اس.پي.اس.اس. و روش حداقل مربعات جزئي و نرم‌افزار اسمارت پي.ال.اس. تجزيه‌وتحليل شدند. نتيجه‌گيري: بررسي نتايج اين تحقيق نشان داد كه جهت‌گيري كارآفرينانه به‌طور مثبت بر تاب‌آوري زنجيره تأمين تأثير مي‌گذارد و مهم‌تر از همه، اين رابطه غيرمستقيم نيز است چراكه ظرفيت جذب آن را ميانجي‌گري مي‌كند. همچنين ظرفيت جذب نيز به‌طور مستقيم بر تاب‌آوري زنجيره تأمين تأثيرگذار است. نتايج همچنين نشان داد اقتصاد مقاومتي نتوانست رابطه بين جهت‌گيري كارآفرينانه و تاب‌آوري زنجيره تأمين را تعديل نمايد.