اثر عصاره گرده خرما و تستوسترون انانتات با و بدون تمرين مقاومتي بر بيان ژن‌هاي MFN2، FISS و DRP1 كبد موش‌هاي صحرايي

سابقه و هدف: استفاده از تستوسترون انانتات در بين ورزشكاران، به ويژه رشته هاي مقاومتي افزايش يافته است. با توجه به عوارض جانبي استفاده از تستوسترون انانتات، يافتن روش هاي جايگزين كم خطر ضروري به نظر مي رسد. مطالعه حاضر به مقايسه اثرات مستقل و تعاملي تمرين مقاومتي، تستوسترون انانتات و عصاره گرده نخل خرما بر بيان ژن هاي MFN2، FISS و DRP1 كبد موش صحرايي نر مي پردازد. روش بررسي: در يك كارآزمايي تجربي، 30 موش صحرايي نر به گروه هاي كنترل، تمرين مقاومتي، عصاره گرده لقاح خرما، تستوسترون اتانتات، مصرف عصاره گرده لقاح خرما+تمرين مقاومتي و تستوسترون اتانتات+ تمرين مقاومتي تقسيم شدند. مداخلات بر اساس نام گروه و به مدت چهار هفته اعمال شدند. 48 ساعت پس از آخرين مداخله، بافت كبد براي سنجش بيان ژن هاي MFN2، FISS و DRP1 بررسي شد. يافته ها: تمرين، تستوسترون و گرده خرما هر كدام به صورت مستقل موجب افزايش بيان ژن MFN2 و كاهش بيان ژن هاي FISS و DRP1 كبد شدند. استفاده هم زمان از تمرين و تستوسترون/گرده خرما باعث تقويت اثر مداخلات مستقل شد؛ اما اثر سينرژيكي نسبت به مداخلات مستقل فقط بر بيان ژن FISS كبد مشاهده شد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج گروه هاي مصرف كننده گرده خرما و تستوسترون به نظر مي رسد استفاده از هر يك از آن ها باعث الگوي تغيير مشابه با يكديگر بر متغيرهاي پژوهش حاضر شده است؛ بنابراين استفاده از گرده خرما ممكن است به عنوان جايگزيني طبيعي براي تستوسترون انانتات مطرح باشد.