تاثير نحوه مديريت مرحله دوم زايمان، بر ميزان خستگي مادر و تجربه زايمان در زنان نخست زا

سابقه و هدف: مرحله دوم زايمان نياز به صرف انرژي نسبتا بالايي دارد. خستگي ناشي از زايمان تجربه نامطلوب براي مادران به حساب مي آيد. لذا در اين مطالعه تاثير نحوه مديريت مرحله دوم زايمان، بر ميزان خستگي مادر و تجربه زايمان در زنان نخست زا بررسي شد. روش بررسي: اين مطالعه نيمه تجربي يك سوكور بر روي 60 زن واجد مشخصات پژوهش در بيمارستان مبيني سبزوار انجام شد. واحدهاي پژوهش بر اساس تمايل در يكي از دو گروه قرار گرفتند. در گروه زور زدن فعال، با شروع انقباضات مادر نفس عميق كشيده و با نگه داشتن نفس ده ثانيه زور ميزند. در گروه زور زدن خود به خود، مادر به طور فعال هيچ زوري نمي زند (مگر زور و فشاري كه به طور غير ارادي ايجاد مي شود). تا هنگامي كه سر جنين سه سانتيمتر در مدخل واژن رويت شود. سپس افراد به تخت زايمان منتقل مي شدند. چك ليست خستگي زايمان و تجربه زايماني يك ساعت پس از زايمان تكميل شدند. تحليل آماري با نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري t و مجذور كاي انجام گرفت. يافته ها در گروه زور زدن خود به خود نسبت به روش فعال خستگي مادر بعد زايمان كمتر (0.01=p) بود و مادران احساس خوشايند تري از زايمان خود گزارش كردند (0.001=p). نمره آپگار در دو گروه تفاوتي نداشت. نتيجه گيري: با توجه به اينكه روش زور زدن خود به خود با احساس خستگي كمتر همراه است و تجربه خوشايندتري از زايمان را براي مادر فراهم مي كند، توصيه به استفاده از اين روش در مرحله دوم زايمان منطقي به نظر مي رسد.