بكارگيري فناوري هاي كشاورزي اقليم هوشمند در مزارع گندم؛ طراحي مدل قصد رفتاري با رويكرد بيزي

تغيير اقليم در ايران باعث كاهش بارندگي، افزايش درجه حرارت و خشكسالي ‌هاي مستمر گرديده است. توليد كشاورزي در ايران متاثر از تغيير اقليم با كاهش ميزان توليد محصولاتي مانند گندم مواجه شده است. با توجه به سياست دولت در خودكفايي توليد گندم و ايجاد امنيت غذايي پايدار استفاده از فناوري‌ هاي كشاورزي اقليم هوشمند براي مقابله با اثرات تغيير اقليم ضرورت دارد. هدف اين مطالعه طراحي الگوي رفتاري بكارگيري فناوري‌ هاي كشاورزي اقليم هوشمند با تاكيد روي انگيزه مي‌ باشد. روش اين پژوهش كمي، از نظر هدف كاربردي و داده‌ هاي تحقيق از طريق پرسشنامه جمع آوري گرديده است. براي آزمون مدل و فرضيه ‌ها از مدل‌سازي معادلات ساختاري بيزي استفاده شد. جامعه آماري اين پژوهش 800 گندمكار شهرستان نظرآباد استان البرز مي‌ باشد. حجم نمونه از طريق فرمول كوكران 260 نفر و روش نمونه‌ گيري تصادفي از نوع طبقه‌ اي با انتساب متناسب تعيين شد. نتايج نشان داد هنجارهاي شخصي(0/453)، هنجارهاي ذهني(0/221) و كنترل رفتاري درك شده(0/185) بترتيب موثرترين متغيرها بر قصد بكارگيري فناوري‌ هاي كشاورزي اقليم هوشمند مي ‌باشند. گويه استفاده از كشاورزي حفاظتي در سال آينده در قصد بكارگيري فناوري ‌هاي كشاورزي اقليم هوشمند، گويه استفاده از اين فناوري ها بدليل تاثير افراد فاميل در هنجارهاي ذهني، گويه احساس بهتر و موثرتر بودن در استفاده از اين فناوري ها در هنجارهاي شخصي و گويه دسترسي به آموزشهاي مربوط به فناوري هاي كشاورزي اقليم هوشمند در كنترل رفتاري درك شده،بيشترين تاثير را روي رفتار بكارگيري فناوري‌ هاي كشاورزي اقليم هوشمند دارند.