الگوي تعامل علوم انساني و اجتماعي با مفهوم توسعه

با پيشرفت‌هاي مادي و فني عصر صنعتي در قرن هيجدهم ميلادي، انسان معاصر براي تبيين موقعيت جديد خود، مفهوم توسعه را شكل داد. اين مفهوم ابتدا با دستاوردهاي مادي زندگي بشر شناخته مي‌شد و ازاين‌رو فرايند توسعه توجه چنداني به دستاوردهاي علوم انساني و اجتماعي نداشت. اين امر باعث شد الگوهاي توسعه در ابتدا وجه كمي بيابد. اما اين فرايند در بستر تاريخي دچار تغيير شد، زيرا پيامدهاي برنامه‌هاي رشدمحور و متكي بر آموزه‌هاي مدرنيزاسيون و اثرات مخرب اجتماعي، انساني و زيست‌محيطي آن‌ها نقدهاي بسياري را در پي داشت، بنابراين موج تازه‌اي از بازگشت و توجه عميق‌تر بر مولفه‌هاي انساني (علوم انساني) شكل گرفت. نوشتار حاضر در صدد پاسخ به اين پرسش است كه چه مولفه‌هايي از علوم انساني در معناي عام آن در شكل‌گيري‌ نظريه‌هاي متاخر توسعه نقش داشته و اين مولفه‌ها چگونه به صورتبندي الگوهاي نظري توسعه كمك كرده‌اند. روش مورد استفاده در اين پژوهش روش نظرية مبنايي خواهد بود. به اين معنا مولفه‌‌هاي تاثيرگذار علوم انساني در امر توسعه از طريق كدگذاري باز از ميان نظريه‌هاي و الگوهاي توسعه استخراج و با كدگذاري محوري، مقوله‌بندي و در نهايت با كدگذاري انتخابي به ارائة مدل نظري ارتباط علوم انساني و مفهوم توسعه منتهي خواهد شد.