نسبت ما با غرب و تاثير آن بر هستي اجتماعيِ جامعه ايران؛ بازخواني روايت رضا داوري اردكاني از تفكر

در اين مقاله تلاش بر اين بوده است كه وضع تفكر در ايران از منظر رضا داوري مورد بررسي قرار گيرد. البته اين بررسي به دو صورت مورد صورتبندي قرار گرفته است؛ در صورت نخست ما تلاش كرده‌ايم فهم خويش از روايت داوري اردكاني را نشان دهيم و در گام دوم تلاش كرده ايم در اين فهم كند و كاو بكنيم. تفكر در نگاه داوري چيست؟ چه معنايي از تفكر را او قصد كرده است؟ برخي تلاش كرده‌اند نگاه داوري را صرفا نگاهي هايدگري با خوانش فرديدي قلمداد كنند ولي اين نوعي بي التفاتي به منظومه فكري داوري است. تلاش ما در اين نوشتار بر اين بوده است كه به متن رجوع كنيم و بينا ـ متني نيز تفسير بنماييم. اين سخن بدين معناست كه در تفسير ما داوري از متن جدا نيست و براي فهم منظومه فكري او نيارمند آناليز دقيق متن و اشارات تو ـ در ـ تو در متن مي باشيم. البته من بر اين باور نيستم كه متن جدا از جامعه است ولي بدون تدقيق در متن نمي‌توان احكام كلي در باب روايت او صادر كرد. تفكر در روايت داوري به معناي انس است ولي براي فهم اين انس نمي‌توان بدون درك هستي شناختي انسان به مراد داوري نزديك شد.