فهم ساختار عاطفي جامعه ايراني از دريچه فضاي مجازي: به سوي ارائه نظريه

فضاي مجازي پويايي ها و نظم عاطفي جديدي را در متن زندگي روزمره برقرار ساخته است. با هدف بررسي تأثيرات شبكه هاي اجتماعي بر ساختار عاطفي ايرانيان داده هاي بدست آمده از قوم نگاري مجازي مورد تحليل مضموني قرار گرفتند. بر اساس يافته ها الگوهاي رسوبي مشاهده شده الگوهاي اسطوره اي (گذشته طلايي و كاريزما بخشيدن به سردسته ها)، الگوهاي مربوط به خانواده (عشق و غيرت ورزي) و الگوي چالش با قدرت (اصالت، عدالت و طنز) را شامل مي شوند. همچنين شاهد گسترش الگوهاي مسلطي همچون اميد عمومي، سيطره بيشتر كدهاي زباني مسلط و دخالت هاي مستقيم و غيرمستقيم گفتمان رسمي در فضا هستيم. الگوهاي نوظهور نيز به اشكال صورت هاي فردي (خودتحقق بخشي ها و صورت هاي جمعي) (گسترش جامعه مدني و جريان هاي عقلاني) و نيز ملغمه عواطف مثبت و منفي مانند تروماسازي، خشم حاصل از ناكامي، خشم مطلق گرايانه، تجميع سطوح ملال، عمومي شدن اضطراب هاي فردي و صورت هاي مختلف شفقت ورزي ديده مي شوند. در نهايت ويژگي هايي به ساختار احساس ويليامز اضافه شدند كه شامل عمومي شدن امر شخصي، روزمره شدن و به سطح آمدن الگوهاي رسوبي، فردي/ جمعي شدن، محلي/ جهاني شدن، قدرت/ مقاومت، رابطه ديالكتيكي با ساختارهاي كلان، عملگرايي/ انفعال و هم افزايي درون و ميان الگوهاي سه گانه .