آسيب شناسي گفتمان معرفت شناسانه روشنفكري ديني

واقعيت آن است كه هندسه معرفتي سروش ملغمه اي از مكاتب و فلسفه هاي غربي و شرقي است و همين امر كار را براي ارزيابي كارنامه فكري او دشوار مي كند. سروش در دوره اول فكري خويش به جنگ ماركسيزم مي رود و در ادامه حيات فكري خويش متأثر از انديشه هاي فيلسوفان علم تئوري قبض و بسط تئوريك شريعت را صورتبندي مي كند و دست آخر با ارائه نظريه «بسط تجربه نبوي» و «صراط هاي مستقيم»، گسست كامل خويش را از كتاب و سنت به مثابه دوركن ركين منابع ديني اعلام مي كند و با توشه گيري از آراء غزالي و ديدگاههاي متفكران هرمنوتيك و فلسفه علم به جنگ تز ايدئولوژيك كردن دين و اسلام فقاهتي مي رود كه ما حصل اين تتبعات، رويكرد همدلانه او به سكولاريزم است. فرضيه مقاله بيان مي دارد كه نحله روشنفكري ديني به پيش قراولي سروش با دل كندن از متن مقدس و بهره گيري از منابع برون ديني دچار نوعي گسست از منابع درون ديني شده و به ظن قوي مي توان گفت كه روشنفكري ديني در دهه دوم و سوم انقلاب اسلامي، رويكردي سكولار داشته و هويت خويش را در تقابل با دين و سنت شكل بخشيده است.