مطالعه تطبيقي حق بر رقابت منصفانه در انحصار پخش تلويزيوني رويدادهاي ورزشي بر اساس رويكرد اتحاديه اروپا

هدف از نگارش اين مقاله، تطبيق استانداردهاي رايج در اتحاديه اروپا و ايران با محور لزوم رعايت حقوق ناشي از توليد محتواي رويدادهاي ورزشي- به عنوان حق مالكيت معنوي - است كه توسط رسانه‌ها به تصوير كشيده مي‌شود تا از اين طريق، دلايل حمايت‌ اتحاديه اروپا از اين حق، تبيين و فاصله نظام حقوق رسانه‌اي ايران از اين استانداردها مشخص گردد. روش پژوهش اين نوشتار به سيره توصيفي-تحليلي با هدف كاربردي است. امروزه فعاليت‌هاي ورزشي تنها به عنوان پديده تفريحي يا قدرت‌نمايي صرف تلقي نمي‌شود، بلكه نظام پويايي است كه ظرفيت‌هاي بالايي براي كسب درآمد و اشاعه فرهنگ ورزش دارد و مي‌تواند از طريق بهبود روند سلامت و بهداشت جسمي و رواني آحاد جامعه، وسيله‌اي براي كنترل و مهار انرژي جوانان و نيز مكانيزمي كارآمد و مفيد براي نيل به اهداف دولت‌ها باشد. بنابراين انحصارگرايي در گزارش رويدادهاي ورزشي و پخش آگهي‌هاي تبليغاتي در خلال رويدادهاي ورزشي، مي‌تواند بسيار تاثيرگذار و مفيد آيد. بي‌شك، آنچه براي بنگاه‌هاي اقتصادي در جذب حاميان ورزشي و سرمايه‌گذاري در آن حوزه حائز اهميت است، برخورداري از حق انحصاري پخش تلويزيوني و راديوئي جهت معرفي كالا و خدمات خود، در خلال رويدادهاي ورزشي است تا از اين طريق، بتوانند نام تجاري خود را متمايز از ساير رقبا معرفي نمايند. با بررسي تطبيقي رويكرد اتحاديه اروپا در حوزه رسانه و حق پخش انحصاري چنين مي‌آيد كه براي استمرار و ارتقاء كيفيت مادي و معنوي رويدادهاي ورزشي و توليدات رسانه‌اي، لزوم حسن نيت و‌ رعايت انصاف و حقوق بينندگان و شهروندان در تبليغات رسانه‌ها، به‌ويژه در جريان برگزاري رويدادهاي ورزشي، همچنين حمايت از حقوق توليدكنندگان محتواهاي ورزشي، امري ضروري و اجتناب‌ناپذير است. از اين‌رو، مادامي كه حقوق صاحبان حق از طريق قانون تضمين نشود، ظرفيت‌هاي رسانه‌اي به ويژه در حوزه ورزش به شكوفائي و بالندگي نخواهد رسيد.