اثر دي-2-اتيل هگزيل فتالات بر كاهش فعاليت آنزيم آلكالين فسفاتاز به‫دليل كاهش بيان ژن‫هاي دخيل در تمايز استئوژنيك بود‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬

هدف: دي-2-اتيل هگزيل فتالات(DEHP) به‫عنوان نرم كننده پلاستيك در صنايع غذايي و پزشكي استفاده شده و انسان‫ها با روش‫هاي متفاوت مانند تزريقات پزشكي در معرض اين آلاينده قرار مي گيرند. قبلا اثر غلظت‫هاي مختلف اين آلاينده بر توانايي حيات، تكثير و تمايز سلول‫هاي بنيادي مزانشيم مغزاستخوان رت ويستار (BMSCs) بررسي شده است. در اين پژوهش مكانيسم اثر DEHP بر ژن‫هاي دخيل در تمايز BMSCs به استئوبلاست بررسي شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه ي تجربي  BMSCs در محيط استئوژنيك با غلظت‫هاي 0 و100 ميكرومولار از DEHP  براي مدت 21 روز تيمار و از آزمون MTT جهت بررسي توانايي حيات و از آزمون آليزارين رد، اندازه گيري فعاليت آلكالين فسفاتاز و تعيين غلظت كلسيم ماتريكس براي بررسي معدني شدن استفاده شد. بيان ژن هاي دخيل در تمايز با تكنيك RT-PCR ارزيابي شد. نتايج:  آناليز آماري نشان داد كه توانايي زيستي نيز  با كاهش معني‫دار (42 %) مواجه شد. همچنين كاهش توليد ماتريكس بر اساس كاهش ميزان آليزارين رد، غلظت كلسيم و فعاليت آنزيم آلكالين فسفاتاز نشان داد كه تمايز BMSCs به استئوبلاست در حضور DEHP كاهش معني‫دار داشته است.  ضمنا كاهش بيان ژن هاي ضروري مشاهده  شد. نتيجه گيري:  DEHP در مدت طولاني باعث كاهش معدني ماتريكس توليد  شده توسط  سلول‫ها شده است و در نتيجه كاهش تمايز BMSCs به استئوبلاست مي‫شود. از آن‫جا كه DEHP در تهيه وسايل پزشكي و ظروف غذايي استفاده مي‫شود، پيشنهاد مي‫شود در مصرف اين تركيب محدوديت هاي قانوني اعمال شود.