واكاوي رويكردها به فلسفه كودك به منظور شناسايي فلسفه كودكي در اسناد بالادستي آموزش و پرورش ايران

در اين پژوهش، در راستاي شناسايي فلسفۀ كودكي در اسناد بالادستي آموزش و پرورش ايران، گفتمان‌هاي غالب در دو حوزۀ خطي و غيرخطي مورد بررسي قرار گرفت. از اين رو براي تحليل نوع نگاه به كودك و نيز تأمين هدف مطالعه، ابتدا با استفاده از روش تحليل اسناد معتبر و روش بردي، تمامي نگرش‌ها از گذشته تا كنون در قالب پارادايم‌هاي سنتي و مدرنيستي در طيف‌هاي متنوع تاريخي، ديني، فلسفي و جامعه‌شناختي توصيف شد. در ادامه، گزاره‌هاي توصيف‌كننده با يكديگر مقايسه شدند و در خصوص همجواري يا عدم همجواري، شباهت‌ها و تفاوت‌ها مورد بررسي قرار گرفت. در پايان؛ بخش مقايسة همزمان رويكردها، مهم‌ترين عامل در ابهام مفهوم‌پردازي فلسفۀ كودكي، نبودِ تعريفي مشخص از آن و بي‌توجهي به هستي‌شناسي، ارزش‌شناسي و معرفت‌شناسي كودكي در اسناد بالادستي شناخته شد. دستاورد اين بررسي نشان‌دهندۀ تناقضاتي در مورد نسبت رويكرد فطرت‌گرايي توحيدي اسناد بالادستي با رويكردهاي سنتي و پست‌مدرنيستي گرديده است كه راهكار برون‌رفت از آن را مي‌توان از يك سو به فاصله گرفتن از رويكردهاي خطي و از سوي ديگر به لزوم اشاره بر وجود تفاوت‌هاي آن با رويكردهاي غيرخطي معطوف كرد. رابطۀ ميانه‌اي كه هم بر وجود تعامل ميان كودك با دنياي پيرامون او و هم بر وجود ناهمترازي ميان جايگاه او با بزرگسالان اشاره دارد كه مي‌توان با استفاده از رويكردهاي بيناپارادايمي و رويكرد غيرخطي پيوسته كودكان را شركايي در فرايند پژوهش و دانش تلقي نمود.