تمايز دانش‌آموزان با تعلل‌ورزي تحصيلي بالا و پايين ‌بر اساس مؤلفه‌هاي حس تعلق به مدرسه و انعطاف‌پذيري شناختي

پژوهش حاضر با هدف متمايز ساختن دانش­‌آموزان با تعلل‌ورزي تحصيلي بالا و پايين، بر اساس مؤلفه‌هاي احساس تعلق به مدرسه و انعطاف‌پذيري شناختي انجام شد. روش پژوهش علّي_ مقايسه‌اي بود. جامعۀ آماري شامل تمامي دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان خواف در سال تحصيلي 1401-1400 بود كه بر اساس جدول كرجسي و مورگان درنهايت 368 نفر از آنها با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند. براي گرد‌آوري داده‌ها از پرسشنامۀ انعطاف‌پذيري شناختي دنيس و وندروال (2010)، احساس تعلق به مدرسه بري، بتي و وات (2004)، تعلل‌ورزي تحصيلي سولومون و راثبلوم (1984) استفاده گرديد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss-24 و آزمون‌ تحليل تشخيصي مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. يافته‌هاي تحليل تشخيصي، منجر به يك تابع تشخيص معنادار شد كه طبق اين تابع مؤلفه‌هاي حمايت معلم، ادراك كنترل پذيري و مشاركت علمي، داراي بالاترين توان تمايز بود (0/01 p). نتايج تحليل تشخيصي نشان داد كه 88/8 درصد از دانش‌آموزان در دو گروه طبق تابع به‌دست‌آمده به‌طور صحيح مجدداً طبقه‌بندي‌ شده بودند كه خود حاكي از توان اين مؤلفه‌ها در متمايز ساختن دانش‌آموزان در سطوح مختلف تعلل‌ورزي تحصيلي بود.