اولويت‌بندي مؤلفه‌هاي مؤثر بر كيفيت محيط شهري (مطالعۀ موردي: شهر شيراز)

كيفيت محيط شهري به‌عنوان بخشي از مباحث كيفيت زندگي شهري جايگاه ويژه‌اي را در مطالعات برنامه‌ريزي شهري معاصر به خود اختصاص داده است؛ زيرا هرچقدر ميزان كيفيت يك محيط شهري بيشتر باشد، آن شهر توانايي توسعۀ هوشمند و پايدار را دارد. البته رشد كمي و پرشتاب شهرها و اسپرال شهري در شهرهاي جهان سوم همچون ايران باعث وقوع بحران‌هاي زيادي در زندگي شهري در قرن 21 مانند مشكلات محيطي و كاهش كيفيت محيط شهري شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسي مؤلفه‌هاي مؤثر بر كيفيت محيط شهري در شهر شيراز است. اين تحقيق، ازنظر هدف، رويكردي كاربردي دارد و ازنظر روش، توصيفي ـ تحليلي است. روش گردآوري اطلاعات، اسنادي و پيمايشي (از طريق ابزار پرسشنامۀ محقق‌ساخته) بوده است و جامعۀ آماري، شهروندان شيراز هستند. از طريق نمونه‌گيري كوكران تعداد 384 پرسشنامه به‌عنوان حجم نمونه تكميل شد. براي شناسايي ارتباط بين متغيرها و تحليل آنها از مدل‌سازي معادلات ساختاري در نرم‌افزار ليزرل استفاده شده است. همبستگي بين متغيرها نشان‌دهنده و تأييدكنندۀ معناداري رابطۀ بين مؤلفه‌هاي محيط مسكن، كالبدي، محتوايي و عملكردي در كيفيت محيط شهري شيراز است؛ همچنين بيشترين همبستگي‌ها بين ويژگي‌هاي عملكردي (شامل خدمات بهداشتي، تجاري، تفريحي و رفاه اجتماعي) با كالبدي شامل (فضاي شهري، دسترسي و حمل‌ونقل، فضاها و بناها) (0.67) و بعد از آن بين ويژگي‌هاي محيط‌هاي مسكوني با كالبدي (0.65) و سپس ويژگي‌هاي عملكردي با عوامل محيطي (0.64) است كه نشان از اثرگذاري اين ويژگي‌ها در كيفيت محيط شهري شيراز است.