پديد آورندگان :
مختار، جليل دانشگاه آزاد اسلامي واحد دهاقان - دانشكده علوم انساني، دهاقان، ايران , حقيقتيان، منصور دانشگاه آزاد اسلامي واحد دهاقان، دهاقان، ايران , چيت ساز، محمدعلي دانشگاه آزاد اسلامي واحد دهاقان - گروه علوم اجتماعي، دهاقان، ايران
كليدواژه :
اميدواري اجتماعي , ياس اجتماعي , نظريه مبنايي , دولت دوازدهم
چكيده فارسي :
هدف پژوهش حاضر واكاوي دوگانه‌ي اميد و ياس اجتماعي است. روش پژوهش حاضر كيفي از نوع نظريه‌ي مبنايي است. نمونه‌گيري به صورت نظري انجام و با 20 نفر از صاحب‌نظران، شامل متخصصين و اساتيد دانشگاه باسابقه‌ي پژوهشي مرتبط، مصاحبه‌هايي رودررو، عميق و با طرح پرسش‌هاي باز انجام پذيرفت. نتايج نشان داد كه، مقوله‌هاي محوري اميد اجتماعي در ايران شامل" امكان پويايي و تحول، پيش‌بيني فرصت‌هاي مناسب در آينده، تصور آينده بهتر مطمئن‌تر و پاسخ مثبت به آينده روشن" هست. مقوله‌هاي محوري ياس اجتماعي در ايران شامل" نارضايتي اجتماعي، زيست اجتماعي پرتنش، بيگانگي اجتماعي به دست آمد. شرايط علي اميدواري اجتماعي شامل " پويايي و پيشرفت، بازتوليد انگيزه، احساس كارآمدي و كنترل بر محيط" عوامل علي ياس اجتماعي شامل " احساس خطر و جامعه ريسكي، رسانه و محتواي سراسر نااميدكننده، ارزيابي منفي آينده، فرسودگي" هست. شرايط زمينه‌اي اميدواري اجتماعي "اميد سازگاري در آينده روشن، پويايي و نشاط اجتماعي، تحقق نيازهاي اساسي" و شرايط مداخله‌گر ياس اجتماعي شامل" نداشتن افق روشن براي فردا، تحليل رفتن مشروعيت سيستمي، اختلال در كاركردهاي حياتي جامعه" است. پيامدهاي اميد اجتماعي "سلامت اجتماعي، پايداري اجتماعي، سرزندگي" است و پيامدهاي ياس اجتماعي به ترتيب" آينده هراسي، بازتوليد مسائل حاد اجتماعي، تقابل نياز و محروميت، رواج رويكرد جمع گريزي، تقابل نياز و محروميت، جمع گريزي" به دست آمد. درنهايت راهبرد افزايش اميد اجتماعي در ايران شامل " تشديد هيجان‌هاي مثبت، افزايش اعتماد اجتماعي، مشاركت و تعاملات اجتماعي، فراهم نمودن امكان تحرك اجتماعي و افزايش حمايت اجتماعي" پيشنهاد شد.
چكيده لاتين :
The purpose of the current research is to analyze the duality of social hope and despair. The present research method is qualitative based on grounded theory. Sampling was done theoretically and face-to-face, in-depth interviews with open-ended questions were conducted with 20 experts, including experts and university professors with relevant research experience. The results showed that the core categories of social hope in Iran include "the possibility of dynamism and transformation, predicting suitable opportunities in the future, imagining a better, more secure future, and a positive response to a bright future". The main categories of social despair in Iran include "social dissatisfaction, tense social environment, social alienation". The causal conditions of social hope include "dynamism and progress, reproduction of motivation, sense of efficacy and control over the environment". The causal factors of social despair include "feeling of danger and There is a risky society, the media and content are all disappointing, a negative evaluation of the future, exhaustion". The background conditions of social hope are "hope for adaptation in a bright future, social dynamism and vitality, fulfillment of basic needs" and the background conditions of social despair include "fear of a vague and unpredictable future. Perceived day-to-day discrimination is "social issues". Intervening conditions include "the dignity and honor of citizens, aspirational capacity of the society" and the intervening conditions of social despair include "not having a clear horizon for tomorrow, weakening of systemic legitimacy, disruption in the vital functions of society". The consequences of social hope are "social health, social stability, vitality" and the consequences of social hopelessness were obtained in the order of "future fear, reproduction of acute social issues, confrontation of need and deprivation, prevalence of collectivism approach, confrontation of need and deprivation, collectivism". Finally, the strategy of increasing social hope in Iran including "intensifying positive emotions, increasing social trust, participation and social interactions, providing the possibility of social mobility and increasing social support" was proposed.
