كاربست نظريه‌‌هاي وضع، در تفسير متونِ منابعِ استنباطِ احكام فقهي

فاقد عنوان لاتين

زبان انسان تركيبي از دو عنصر لفظ و معنا، يا دالّ و مدلول است. سبب پيدايش علائم و نشانه‌هاي كلامي، معناهايي است كه در وجود انسان شكل گرفته است. بررسي منشأ پيدايش خودِ معناها و متعلّق آن‌ها، موضوعي است كه در پرتو وضع به آن پرداخته مي‌شود، امّا آن چه مسلّم است اين كه انسان براي انتقال معاني مورد نظرِ خود به ديگران، از ابزار سخن و نشانه‌هاي لفظي استمداد مي‌جويد و دلالت لفظ بر معنا ناشي از نوعي سببيّت بوده و وجود ذهني لفظ سبب وجود ذهني معنا و انتقال آن به ذهن مي‌شود. به نظر مي‌رسد كه ارتباط لفظ و معني كه حاصل آن دلالت است، ارتباطي ذاتي نيست و ميان اين دو به خودي خود ارتباطي وجود ندارد. درتحليل ماهيت اين ارتباط ديدگاه‌هاي مختلفي ابراز شده است كه تحت عنوان نظريات وضع آمده است. با توجه به اين‌كه اهم منابع استنباط احكام فقهي از مقوله الفاظ است، تمامي‌علماء علم اصول بحث از حقيقت وضع و كيفيّت دلالت الفاظ بر معاني را مطرح نموده‌اند. نظريه‌هاي وضع نقش اساسي و بنياديني در فرآيند تفسير متون ديني ايفاء كرده و پذيرش هر يك از اين نظريات نتايج مختلفي را در فهم معنا بهمراه خواهد داشت. مقاله حاضر ضمن بررسي چند نظريه وضع، برترين نظريه‌ها كه از صلاحيت تبيين و توجيه منطقي‌تري بر خوردار است را بررسي مي‌نمايد.

فاقد چكيده لاتين