پتانسيل سنجي توسعه پهنه هاي آموزشي سبز باتاكيد بر توسعه پايدار(مطالعه موردي: منطقه 2 شهر تهران)

مقدمه و هدف پژوهش: توسعه فضاهاي آموزشي و اجرايي كه بصورت تعاملي با محيط­زيست گسترش يافته است به عنوان يك نياز ملي مطرح مي­باشد؛ بدين منظور پتانسيل­سنجي توسعه فضاهاي آموزشي مبتني بر محيط­زيست و مدارس سبز مي‌تواند گامي بلند در جهت رسيدن به توسعه پايدارباشد، كه حفظ محيط زيست كشوريكي از اركان آن است. روش انجام پژوهش: در فاز اول كه شامل گردآوري اطلاعات مي­باشد از روش توصيفي-پيمايشي طي دو مرحله مطالعه ميداني و دفتري بهره گرفته شده است. و با بهره­گيري پرسنل خبره و پرسشنامه­ها تكميل گرديده و بعد از دسته­بندي وارد فاز دوم و تحليل­هاي كامپيوتري شده است. در اين مرحله 7 معيار اصلي شامل شاخص­هاي انساني، اجتماعي، كاربري اراضي، آموزشي، محيط زيستي، جمعيت و مدارس سبز استخراج گرديده. در فاز دوم با استفاده از سه رويكرد تصميم­محور شامل روش­هاي فازي-پراميته، فازي-مراتبي چندمعياري و BWM،ضرايب و درجه اولويت عوامل و معيارهاي ارزيابي تعيين شده است. ضرايب تاثير بدست آمده از اين رويكردها بعد از نرمال­سازي؛ بصورت لايه­هاي مختلف اطلاعاتي وارد محيط GIS گرديده و نقشه­هاي پتانسيل­سنجي براي منطقه 2 تهران تهيه شده است. يافته‌هاي پژوهش: شاخص هاي محيط زيستي و آموزشي بالاترين امتياز و سپس شاخص هاي كاربري اراضي و اجتماعي به ترتيب رتبه هاي بعدي را ازآن خود كرده اند. برپايه نتايج حاصل مي­توان بيان نمود كه در حال حاضر 3 مدرسه سبز در اين ناحيه وجود دارد كه توانسته است بصورت كمربند مياني منطقه 2 را پوشش دهد. نتيجه گيري: با تكيه بر دستاوردهاي اين تحقيق مي‌توان دريافت كه بايد شاخص هاي مدارس سبز منطبق با شرايط اجتماعي، زيست محيطي و اقتصادي ايران بومي سازي شودو درصورت امكان الگويي جامع از توسعه مدارس سبز در منطقه 2 تهران با تكيه بر سازگاري محيط و همچنين ايجاد تعامل با محيط زيست براي مناطق بدون پوشش (مورد نياز) با همكاري سازمان محيط زيست، آموزش و پرورش تهيه گردد. هم چنين پايگاه داده­اي جامع براي كل شهر تهران آماده­سازي شود.. علاوه برآن ساخت مدارس زيست محيطي ويا تبديل مدارس معمولي به مدارس سبز با توجه به بحران انرژي و گرمايش زمين در دستور كار سازمان توسعه و نوسازي مدارس قرار گيرد.