مطالعه نقشه‌هاي شناختي پيرامون ادراك فضاي سالمندان (مطالعه موردي: خانه سالمندان كهريزك)

مقدمه و هدف پژوهش: اين مقاله با هدف تعيين خصوصيات شناختي سالمندان مقيم آسايشگاه كهريزك تهران به‌منظور دريافت داده‌هاي اساسي و ويژگي‌هاي ادراكي شناختي سالمندان با استفاده از نقشه‌هاي شناختي صورت گرفته است و در پي شناخت شاخص‌هاي تأثيرگذار در ادراك و شناخت فضا توسط سالمندان و شناخت متغيرهاي تأثيرگذار در ادراك فضا با استفاده از نقشه‌هاي شناختي است. روش پژوهش: پژوهش حاضر ازلحاظ ماهيت، روش تحقيق توصيفي و از نوع همبستگي است و به‌صورت مطالعه موردي انجام‌شده است. از شيوه كتابخانه‌اي- اسنادي براي گردآوري اطلاعات، از روش ميداني و مشاهده جهت سنجش وضع موجود و از ابزار مصاحبه و تكنيك نقشه­هاي شناختي جهت گردآوري داده‌هاي پژوهش استفاده‌شده است. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد ميانگين عناصر شناختي درك شده گروه زنان بيشتر از گروه مردان و نوع نقشه شناختي ترسيمي از نوع عناصر فضايي در گروه زنان بيشتر از گروه مردان است. افزايش مدت‌زمان اقامت تأثيري در تعداد عناصر درك شده در نقشه‌هاي شناختي نداشت؛ مدت‌زمان اقامت در نوع نقشه شناختي عناصر متوالي ارتباط مثبت داشت. با افزايش مدت‌زمان اقامت نقشه شناختي از نوع عناصر متوالي افزايش يافت. نتيجه گيري: غالب فضاهاي شناخته‌شده در نقشه‌هاي شناختي نشان‌دهنده مكاني براي خاطرات افراد است. ايجاد فضاهاي به‌يادماندني بيشتر بر شناخت ساكنان از محيط زندگي تأثير مي‌گذارد. بهتر است قبل از كاهش توانايي‌هاي شناختي سالمندان، فضاهاي شناختي را بهبود بخشيم.