تبيين مولفه‌هاي تاثيرگذار در سياست‌گذاري فرهنگي با رويكرد توسعه شهري (مورد مطالعه: زبان‌هاي خارجي)

مقدمه و هدف پژوهش: يكي از مباحث مهم پيرامون مسائل شهري، مفهوم توسعه پايدار شهري است كه توسعه‌اي مبتني بر نيازهاي واقعي و تصميم گيري‌هاي عقلايي، با در نظر گرفتن ملاحظات مختلف اقتصادي، اجتماعي، سياسي و فرهنگي محسوب مي‌شود. «توسعه پايدار» را مفهومي مي‌دانند كه در آن تأمين مستمر نيازها و رضايتمندي افراد همراه با افزايش كيفيت زندگي انسان را مدنظر قرار مي‌دهد. پايداري شهري كه با معيارهايي نظير عدالت اجتماعي، مشاركت شهروندي و همبستگي اجتماعي، افزايش كارآمدي نهادهاي اجتماعي، ارتقاء فرهنگ شهروندي و كارآمدي سياست‌ها و برنامه‌هاي سياست‌گذاري در حوزه كلان شهري و بهينه سازي مناسبات مدني قوام مي‌يابد، آرماني براي كيفيت پويايي زندگي شهري و سبك جديد زيستن است. فراگيرشدن موضوع جهاني شدن به مثابه فراگيرشدن نوعي گفتمان غالب، دربرگيرنده جنبه‌هايي گوناگوني از همبستگي‌ها و همگني‌هاي فرهنگي، اجتماعي، سياسي، اقتصادي و ايدئولوژيكي است و ارتباط مستقيم آن با «زبان» به عنوان يكي از مهمترين عناصر هويت، امر «مواجهه با زبان خارجي» را در حوزه سياست‌گذاري فرهنگي با هدف توسعه شهري تبديل به يك مسئله مي‌كند. روش پژوهش: روش اين پژوهش از نوع توصيفي- پيمايشي و ابزارگردآوري داده‌ها، پرسش نامه ي محقق ساخته، شامل25 سؤال بود. جامعه ي آماري اين پژوهش، شامل نخبگان فرهنگي، سياسي، اجتماعي و زباني كشور مي‌باشند. يافته‌ها: نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه سياست‌گذاري فرهنگي در مواجهه با زبان‌هاي خارجي متاثراز مهمترين عناصر توسعه شهري يعني مولفه‌هاي اجتماعي، اقتصادي، سياسي و فرهنگي است. نتيجه گيري: در اين مقاله، به تبيين مولفه‌هاي تاثير گذار در سياست‌گذاري‌هاي فرهنگي در مواجهه با زبان‌هاي خارجي با هدف توسعه شهري پرداخته شده است كه در عصر پروژه جهاني سازي به تعبير مخالفين و پروسه جهاني شدن به تعبير موافقين معادلات و مفروضات قبلي را دچار چالش ساخته است.