واكاوي نقش هوش مصنوعي در چرخه سياست گذاري عمومي؛ رويكرد فراتركيب

هوش مصنوعي يكي از مهم‌ترين فناوري هاي نوظهور است كه امروزه با سرعت بالا موجب تحولات عظيم در تمامي حوزه‌ها از جمله سياست‌‌گذاري عمومي شده است. در اين پژوهش كيفي با هدف شناسايي ابعاد به كارگيري هوش مصنوعي در سياست‌گذاري عمومي، با رويكرد فراتركيب، 339 مضمون پايه در راستاي هدف پژوهش استخراج گرديد. سپس از اين مضامين پايه، 33 مضمون سازمان‌دهنده ايجاد شد و در نهايت اين مفاهيم به 4 مضمون فراگير طبقه بندي شدند كه شامل كاربردها، روش‌ها، مزايا و چالش‌هاي هوش مصنوعي در چرخه سياست‌گذاري عمومي مي‌باشند. با توجه به يافته‌هاي پژوهش، از كاربردهاي با اهميت اين فناوري در سياست‌گذاري عمومي مي‌توان به اولويت‌بندي مسائل براساس نيازها و خواسته‌هاي واقعي جامعه و تشخيص مسائل و مشكلات برمبناي شناخت الگوهاي موجود در كلان داده‌ها اشاره كرد كه منجر به طراحي و تدوين سياست‌هايي مبتني بر شواهد مي‌گردند. همچنين، استفاده از روش‌هايي همچون الگوريتم‌هاي يادگيري ماشيني، شبكه‌هاي عصبي و پردازش زبان طبيعي مزايايي از جمله هوشمندي و پويايي فرآيند تدوين سياست‌ها و در نتيجه كارامدتر شدن نقش سياست‌گذاران در كاربرد اين فناوري در چرخه سياست گذاري عمومي نهفته است. البته، در اين ميان چالش‌هاي متنوعي اعم از چالش‌هاي اخلاقي در زمينه به كارگيري داده‌ها، چالش‌هاي مرتبط با خلاءهاي موجود در منابع انساني، تعصبات ساختارهاي مديريتي حاكم بر جوامع و چالش‌هاي امنيتي وجود دارند كه نيازمند بررسي‌هاي دقيق تر و عميق‌تري مي‌باشند.