تفسيري لوئيسي از نتيجۀ منطقي

ديويد لوئيس يك نوميناليست و تقليل‌گرا بود. او بخش اعظمي از آثار فلسفي خود را دفاع از ديدگاهي به نام فرارويدادگي هيومي تلقي مي‌كرد. طبق فرارويدادگي هيومي، توزيع ويژگي‌ها و رابطه‌هاي كاملاً طبيعي، پايۀ فرارويدادگي براي تمام صدق‌هاي ممكن هستند؛ مانند عليّت، شرطي‌هاي خلاف واقع، وقايع و قوانين. او همچنين تقليل‌گرايي خود را به صدق‌هاي ضروري مانند رياضيات گسترش مي‌دهد و سعي مي‌كند تا نظريۀ مجموعۀ زرملو-فرانكل مرتبۀ دوم را با استفاده از پارشناسي بازسازي كند؛ امّا در اين زمينه به جايگاه منطق در پروژه خود اشاره‌اي نمي‌كند. هدف اين مقاله ارائۀ تفسيري لوئيسي از منطق است كه مشابه تفسير او از رياضيات، با استفاده از پارشناسي انجام مي‌شود. در اين تفسير، رابطۀ نتيجۀ منطقي به يك رابطۀ پارشناسانه ميان مجموعه‌هاي تك‌عضوي از جهان‌هاي ممكن تقليل داده مي‌شود. علاوه بر اين، نتايج اين تفسير براي دو ويژگي اصلي نتيجۀ منطقي، يعني ضرورت و صوري‌بودن و همچنين براي ارزيابي سازگاري و تماميت در منطق بررسي مي‌شوند.