تاملي در ساختار دوگانه ي شرطي در منطق ابن سينا

ابن ‍سينا درباره شرطي ها بحث‍هاي مختلفي ارائه داده است. او در اين بحث‍ها گاهي از شرطي مسور و گاهي از شرطي بدون سور بهره برده است. پرسش از چرايي اين شيوه، مساله اصلي مقاله حاضر است. در اين مسير ابتدا نحوه ورود سور به بحث شرطيات توسط ابن سينا را بررسي مي‍كنيم. سپس به پرسش چرايي بهره گيري از شرطي غيرمسور در كنار شرطي مسور توسط ابن ‍سينا پرداخته ايم و پاسخ هاي ممكن را يك به يك بررسي و مناسب‍ترين را انتخاب كرده ايم. نشان داده ايم كه در همه مباحثي كه ابن سينا از شرطي غير مسور بهره برده است، در حال تكرار آراء گذشتگان در باب شرطيات است. در حالي كه مباحث شرطي مسور با نظر به مباحث مرتبط با حملي مسور شكل گرفته است. در مجموع به نظر مي‍رسد كه نسبت ميان شرطي مسور و غيرمسور براي ابن ‍سينا كاملا واضح نيست و اين مطلب منشا ساختار دوگانه شرطي نزد ابن ‍سينا و همچنين برخي از اختلافات پس از او درباره نظريه شرطيات بوده است.