عليه پريست؛ در ماينونگ‌ گراييِ وجهي

بنا به ماينونگ‌گراييِ وجهيِ پريست، متناظر با مطلقاً هر شرطِ قابل بيان كه روي خاصيت‌ها گذاشته شود، مي‌توان شيئي سرِشت كه آن شرط را، حال در جهانِ واقع يا در جهاني ديگر، برآورده كند. تعهد به چنين نسخه‌ي نامقيدي از اصل سرشتار (اصل فراگير)، ماينونگ‌گرايانِ رقيب را به پارادكس كلارك مبتلا مي‌كند. نشان مي‌دهيم كه نشتِ ميان‌جهانيِ اطلاعات در نظام پريست مي‌تواند مشكلات مشابهي بيافريند. سپس با كاربست ظرفيت‌هاي معناشناختيِ هيچ‌گرا، راهكاري براي حصول نشتِ ميان‌جهانيِ اطلاعات پيش مي‌نهيم كه فراتر از تناقض، به بي‌مايگي منجر مي‌شود. پريست ناگزير است اصل سرشتار را مقيد كند.بنا به ماينونگ‌گراييِ وجهيِ پريست، متناظر با مطلقاً هر شرطِ قابل بيان كه روي خاصيت‌ها گذاشته شود، مي‌توان شيئي سرِشت كه آن شرط را، حال در جهانِ واقع يا در جهاني ديگر، برآورده كند. تعهد به چنين نسخه‌ي نامقيدي از اصل سرشتار (اصل فراگير)، ماينونگ‌گرايانِ رقيب را به پارادكس كلارك مبتلا مي‌كند. نشان مي‌دهيم كه نشتِ ميان‌جهانيِ اطلاعات در نظام پريست مي‌تواند مشكلات مشابهي بيافريند. سپس با كاربست ظرفيت‌هاي معناشناختيِ هيچ‌گرا، راهكاري براي حصول نشتِ ميان‌جهانيِ اطلاعات پيش مي‌نهيم كه فراتر از تناقض، به بي‌مايگي منجر مي‌شود. پريست ناگزير است اصل سرشتار را مقيد كند.