اثربخشي ذهن آگاهي مبتني بر شناخت درماني بر بهزيستي روان شناختي، كيفيت زندگي و تاب آوري در زوجين با تعارضات زناشويي

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي ذهن آگاهي مبتني بر شناخت درماني بر بهزيستي روان شناختي، كيفيت زندگي و تاب آوري در زوجين با تعارضات زناشويي انجام شد. اين پژوهش آزمايشي و از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل و پيگيري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زوجين با تعارضات زناشويي مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر قم در سال 1400 بود. نمونه آماري شامل 40 زوج داراي تعارضات زناشويي بود كه به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايشي هشت جلسه آموزش 90 دقيقه اي ذهن آگاهي مبتني بر شناخت درماني دريافت نمودند و گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكردند. براي جمع آوري داده ها، از مقياس تاب آوري كانر ديويدسون، مقياس كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت و مقياس بهزيستي روان شناختي ريف و براي تحليل داده ها از روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر استفاده شد. نتايج نشان داد كه آموزش ذهن آگاهي مبتني بر شناخت درماني افزايش معناداري در تاب آوري (01/0 P)، بهزيستي روان شناختي (01/0 P) و كيفيت زندگي (01/0 P) زوجين با تعارضات زناشويي ايجاد كرده است و اين نتايج در پيگيري دو ماهه ثابت باقي مانده است (05/0 P). با توجه به يافته هاي اين پژوهش، برنامه آموزشي ذهن آگاهي مبتني بر شناخت درماني مي تواند به عنوان يك روش موثر موجب افزايش بهزيستي روان شناختي، تاب آوري و كيفيت زندگي شود.