تحليل روايت خودبخششي در ميان دانشجويان ايراني

خودبخششي اصيل واكنشي سازگارانه در مواجهه با خودي است كه دچار خطاي ‌‌اخلاقي شده است. دشواري‌‌هاي روانشناختي در تجربه خودبخششي عمده دليل علاقه‌‌مندي پژوهشگران به اين حوزه است. در اين پژوهش تجربه خودبخششي دانشجويان با رويكرد تحليل ‌‌روايت ‌‌مضموني مورد كندوكاو قرار گرفت. شركت‌‌كنندگان پژوهش 6 نفر از دانشجويان بودند كه تجربه خودبخششي داشتند. جهت گردآوري داده‌ها از مصاحبه ‌‌روايتي استفاده شد. در نتيجه تجزيه و تحليل روايت‌‌ها بر پايه ادبيات پژوهش سه مضمون اصلي خودبخششي ‌‌نگهدارنده، خودبخششي ‌‌تبديلي و شبه‌‌ خودبخششي استخراج شد. در ميان اكثر مشاركت‌‌كنندگان تجربه خودبخششي از نوع نگهدارنده بود. يافته هاي اين پژوهش مي‌تواند ابعاد گسترده تري از جنبه هاي شناختي و عاطفي نحوه برخورد افراد با چالش هاي زندگي را روشن سازد. هيجان هاي منفي مختلفي كه افراد در مقابله با مشكلات زندگي تجربه مي‌كنند از پايه هاي اساسي بروز اختلال‏هاي خلقي و اضطرابي در آينده مي‌شود. شناخت دقيق تر و بيشتر چگونگي مواجهه با اين هيجانات و بخشش خود مسير درمان اين اختلال‏ها را تسهيل و تسريع خواهد كرد.