تحليل شبكه‌اي حوزه‌بندي طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه يانگ: نقد پژوهشي

هدف پژوهش حاضر تحليل شبكه‌اي حوزه‌بندي يانگ در مورد طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه بود. روش نمونه‌‌گيري، غيرتصادفي با تغييرات بيشينه، حجم نمونه ۸۴۹ نفر و ابزار پژوهش فرم كوتاه (۹۰ سؤالي) پرسشنامه طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه يانگ (YSQ-L3) بود. براي تحليل داده‌ها از تحليل شبكه، نرم‌‌افزار R و بسته Qgragh استفاده شد. نتايج نشان داد، طبق شكل شبكه‌ ترسيمي، فقط طرحواره‌هاي يك حوزه (بريدگي و طرد) مطابق با حوزه‌بندي يانگ بوده و در ۴ حوزه خودگرداني و عملكرد مختل، محدوديت‌هاي مختل، ديگر جهت‌‌مندي و گوش به زنگي زياد/ بازداري، تفاوت وجود دارد. اهميت اين يافته‌ها از يك سو در حوزه‌ باليني و رويكرد طرحواره درماني و از سوي ديگر در حوزه‌ روان‌‌سنجي و بومي‌‌سازي ابزارهاي تشخيصي مي‌باشد.