اثربخشي آموزش خودحمايتي بر مهارت‌‌هاي ارتباطي نوجوانان مبتلا به ريزش موي ناشي از شيمي‌درماني/ راديوتراپي

پژوهش حاضر با هدف تعيين تأثير آموزش خودحمايتي بر مهارت‌‌هاي ارتباطي نوجوانان مبتلا به سرطان با عارضه‌ ريزش مو انجام گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمايشي تك آزمودني همراه با پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري دو هفته و يك‌ ماهه بود. جامعه آماري پژوهش را تمامي نوجوانان 15-12 سال مبتلا به ريزش موي ناشي از شيمي‌درماني/ راديوتراپي شهر تهران در سال 1400 تشكيل دادند و گروه نمونه شامل 4 نوجوان مبتلا به ريزش موي ناشي از شيمي‌درماني/ راديوتراپي بود كه با روش نمونه‌گيري در دسترس و با در نظر گرفتن ملاك‌هاي ورود، انتخاب شدند. برنامه مداخله‌ آموزش خودحمايتي طي 5 جلسه اجرا شد و افراد نمونه در دو مرحله خط پايه A)) و مرحله آزمايشي B)) به پرسشنامه‌ مهارت‌‌هاي ارتباطي (عطارها، 1386) پاسخ دادند. براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS استفاده شد و نتايج آزمون t نشان داد كه آموزش خودحمايتي اثر ماندگاري بر ارتباط مؤثر و مؤلفه‌هاي آنها براي نوجوانان مبتلا به ريزش موي ناشي از شيمي‌درماني/ راديوتراپي دارد. از اين ‌رو مي‌توان نتيجه گرفت كه آموزش خودحمايتي به دليل آموزش خودآگاهي، مهارت‌‌هاي ارتباطي و رهبري مي‌تواند منجر به ارتقاي ارتباط مؤثر نوجوانان مبتلا به ريزش موي ناشي از شيمي‌درماني/ راديوتراپي شود.