تبيين نقش فضاهاي شهري در ارتقاي تعامل كودك با محيط با تاكيد بر خلاقيت و حس دلبستگي

مقدمه و هدف پژوهش: طراحي فضاهاي ‌شهري براي كودكان، به‌منظور ايجاد تعاملات اجتماعي كودكان با محيط حائز اهميت است. اين پژوهش به تبيين نقش فضاهاي شهري در ارتقاي تعامل كودك با محيط مي پردازد و در پي دست‌يابي به مؤلفه‌هايي در فضاي شهري است كه آموزش كودك را‌ همراه داشته باشد. روش پژوهش: اين پژوهش، تحليلي توصيفي بر پايه‌ تحليل محتواست و براي دست‌يابي به يافته‌هاي پژوهش از روش پيمايشي استفاده گرديده است و با مقايسه‌ تطبيقي بين ويژگي‌هاي نمونه‌هاي مورد مطالعه و تحليل محتوا تلاش گرديد كه مؤلفه‌هاي كليدي براي طراحي فضاهاي شهري متناسب با خلاقيت كودكان و حس دلبستگي به‌دست آيد. يافته‌ها: در اين پژوهش فضايي مناسب و داراي سنجه‌هاي كالبدي مورد نظر و تهيه‌ چك‌ليست‌هايي هدف‌مند جهت سنجش رفتار كودكان در نظر گرفته شد كه با توجه به نگرش متخصصين و اطلاعات به‌دست آمده از نرم‌افزارSpss22 و آزمون‌هاي آماري تحليل گرديد. سپس با استفاده از روش كاي‌دو مدل پژوهش بر‌اساس روابط متغيرها تدوين گرديد. نتيجه گيري: نتايج پژوهش نشان‌ مي دهد كه مهم‌ترين سنجه‌هاي تأثيرگذار بر افزايش خلاقيت كودكان، ايجاد فرصت براي تعاملات مثبت اجتماعي كودكان در محيط، ايجاد فضايي براي نمايش شايستگي‌هاي فردي در تعامل با محيط، ايجاد حس دلبستگي به محيط، آموزش مراقبت از محيط، ايجاد مسيرهاي انعطاف پذير براي خيال‌پردازي و خلاقيت، ايمني و آسايش در‌ فضاي بازي به‌عنوان ابزارهايي براي آموزش و آفرينشگري در كودكان هستند كه بايد در طراحي فضاهاي شهري كودكان مورد توجه مديران شهري و طراحان و معماران قرار گيرند.