بررسي ارتباط ترس از سقوط و سندرم آسيب‌پذيري در سالمندان

اهداف ترس از سقوط با تأثير بر عملكرد روزانه سالمندان موجب تشديد سندرم آسيب‌پذيري و كاهش استقلال سالمندان مي‌شود. مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط ترس از سقوط با سندرم آسيب‌پذيري در سالمندان مراجعه‌كننده به مراكز جامع خدمات سلامت شهر بوشهر انجام شد. مواد و روش ها روش مطالعه انجام‌شده توصيفي‌تحليلي مقطعي بود كه در سال 1400 بر روي 215 نفر از سالمندان 60 سال و بالاتر شهر بوشهر به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انجام شد. ابزار جمع‌آوري نمونه علاوه بر پرسش‌نامه اطلاعات جمعيت‌شناختي و باليني پرسش‌نامه مقياس كارآمدي سقوط فرم بين الملل و معيار آسيب‌پذيري فرايد بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 با روش‌هاي آماري كاي‌دو و رگرسيون لجستيك مورد تجزيه‌و‌تحليل قرار گرفت. يافته ها ميانگين سني سالمندان مورد‌مطالعه8/31±68/81 بود. 56/7 درصد (122 نفر) افراد شركت‌كننده را زنان و 43/3 درصد (93 نفر) را مردان تشكيل دادند. نتايج حاصل از مطالعه نشان داد شانس داشتن ترس از سقوط با شدت بالا در افراد آسيب‌پذير 6 برابر بيشتر از افراد غير‌آسيب‌پذير بود(OR=6/37 CI 95% 1/44-28/08) . بين ميزان ترس ازسقوط و سن، تحصيلات پايين‌تر، زندگي بدون همسر، سطح درآمد پايين‌تر، بازنشسته و خانه‌دار بودن و وجود تاريخچه سقوط ارتباط معناداري يافت شد .(P 0/001) نتيجه گيري ترس از سقوط مي‌تواند موجب كاهش خودكارآمدي و افزايش وابستگي سالمندان شود. بنابراين غربالگري و مداخله به‌موقع توصيه مي‌شود.