واژه‌‌هاي فريبكار در فارسي كرمانشاهي

يكي از مقوله‌هاي زبان‌شناسي يك صدسال اخير حوزۀ واژه‌هاي فريبكار است. اين اصطلاح به معني واژه‌هاي به‌ظاهر يكسان، اما در معني متفاوتي است كه در يك زبان يا در ميان دو زبان به‌كار مي‌رود و بي‌توجهي به دو معني واژه، باعث اختلال معني مي‌شود. فارسي كرمانشاهي از لهجه‌هاي زبان فارسي است كه در طول سده‌ها در شهر كرمانشاه در كنار كردي كرمانشاهي به‌كار رفته‌است. به دلايل گوناگون در اين لهجه واژه‌ها، عبارت‌ها يا جمله‌هايي وجود دارد كه در فارسي معيار به معني ديگري به‌كار رفته‌اند. در نوشتار حاضر پس از بيان تعريف، تاريخچه و ويژگي‌هاي واژه‌هاي فريبكار، نمونه‌هايي از آن در فارسي كرمانشاهي استخراج و تحليل شده‌است. يافته‌هاي پژوهش نشان‌دهندۀ آن است كه از واژه‌هاي فريبكار بررسي‌شده اين نوشتار، 65 درصد واژه‌ها گسترش معنايي و 25 درصد آن فروكاست معنايي داشته‌است. از حيث كاربردهاي بياني بيشترين كاربرد از آن مشابهت (32.5 درصد) و پس از آن، مربوط به مجاز كل و جزء (15درصد) است. از منظر روابط معنايي بيشترين بسامد (32.5 درصد) ازآنِ رابطۀ تناسب و كمترين آن مربوط به تضاد (7.5 درصد) است.