مقايسه كنش هاي گفتاري درخواست و عذرخواهي در تعاملات دانشجويان يك زبانه فارسي و دوزبانه تركي – فارسي

يافته‌هاي اين تحقيق در واكنش عذرخواهي در گروه يك‌زبانه و دوزبانه نشان مي‌دهد بيشترين پاسخ‌ها به صورت مستقيم است. البته با بررسي تفاوت ميانگين تعاملات براساس يك‌زبانه و دوزبانه بودن، تفاوت معناداري بين اين دو گروه وجود دارد. در واكنش درخواستي در گروه يك‌زبانه و دوزبانه، بيشترين پاسخ‌ها به‌صورت مستقيم است. ازطرف ديگر، با بررسي تفاوت ميانگين كنش‌هاي گفتاري براساس يك‌زبانه يا دوزبانه بودن تفاوت معناداري بين اين دو گروه وجود دارد. به‌طوركلي مي توان گفت كه واكنش‌هاي درخواستي در زمينۀ پذيرش يا رد درخواست، در افراد يك‌زبانه بيشتر است. درجۀ سختي در واكنش درخواست در گروه دوزبانه و يك‌زبانه نشان مي‌دهد كه در درجۀ سختي كنش‌ها و درجۀ سختي، ترك زبان‌ها بيشترين ميانگين را دارند و احتمال كنش درخواستي در گفتار افراد فارسي زبان با تفاوت اندكي، بيشتر است. ترك‌زبانان به دليل طبقۀ اجتماعي و ميزان آشنايي در نحوۀ اجراي كنش‌ها با يكديگر متفاوت اند. ميزان آشنايي‌ها در ترك‌زبانان كمتر از فارسي زبانان است. در متغيرهاي غيرزباني بيشترين كاربرد درخواست غيرمستقيم در فارسي‎زبانان به‌صورت حركت كمكي و كاهش دهندۀ اجبار جهت انجام درخواست است  اما در ترك‌زبان‌ها قياس و كاهش دهندۀ اجبار درخواست، بيشتر است. همچنين فارسي‎زبان نسبت‌به ترك‌زبان‌ها بيشتر درخواست‌ها را قبول مي‌كنند.