اثربخشي درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر شدت بيماري، كيفيت زندگي و بهزيستي روان‌شناختي بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير

زمينه و هدف: سندرم روده تحريك‌پذير از شايع ترين اختلالات دستگاه گوارش است كه كيفيت زندگي افراد مبتلا را كاهش مي‌دهد. مطالعه حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر شدت بيماري، كيفيت زندگي و بهزيستي روان‌شناختي بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير انجام شد. روش و مواد: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون و پيگيري چهار ماهه بود. جامعه آماري شامل 160 بيمار مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير مراجعه كننده به يك كلينيك فوق تخصصي گوارش در شهر رشت در بازه زماني مهرماه تا بهمن 1398 بودند. با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند، 60 بيمار بر اساس معيار تشخيصي Rome III و نيز نظر پزشك معالج انتخاب شدند و بطور تصادفي به دو گروه 30 نفري (گروه آزمايش و گروه گواه) اختصاص داده شدند. ابزار جمع آوري داده‌ها، معيار تشخيصي Rome III، پرسشنامه شدت علايم سندرم روده تحريك‌پذير، فرم كوتاه مقياس كيفيت زندگي و فرم كوتاه مقياس بهزيستي روان‌شناختي بودند. همچنين مداخله درمان گروهي پذيرش و تعهد به صورت هشت جلسه 90 دقيقه اي (هفته اي يك جلسه) انجام شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس تك متغيري به كمك نرم افزار SPSS-22 صورت گرفت. يافته ها: ميانگين (انحراف معيار) سن شركت كنندگان در گروه آزمايش، (7.7) 38.5 و در گروه گواه، (8.1) 39.6 سال بود. ميانگين (انحراف معيار) شدت علائم بيماري گروه آزمايش در پيش آزمون (4.1) 183.4 بود كه در پس آزمون به (1.4) 171.4 و در پيگيري به (1.5) 171.3 كاهش يافت (0.001 P). همچنين ميانگين (انحراف معيار) كيفيت زندگي گروه آزمايش در پيش آزمون (1.5) 78 بود كه در پس آزمون به (2.6) 87.1 و در پيگيري به (2.2) 86.5 افزايش يافت (0.001 P). ميانگين (انحراف معيار) بهزيستي روان‌شناختي گروه آزمايش در پيش آزمون (2.2) 55.7 بود كه در پس آزمون به (2.3) 69.6 و در پيگيري به (2.1) 68.4 افزايش يافت (0.001 P). در هيچ كدام از متغيرها ميانگين (انحراف معيار) نمرات گروه گواه در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري تفاوني نداشت. نتيجه گيري: مطالعه نشان داد درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش شدت بيماري، افزايش بهزيستي روان‌شناختي و بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير مؤثر بود. بنابراين مي‌توان از اين رويكرد درماني در سلامت جسم و روان بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير سود جست.