بررسي تاثير برنامه توانمندسازي بر ميزان تاب آوري مادرانِ نوزاد مبتلا به بيماري مادرزادي قلبي

مقدمه : تولد نوزاد مبتلا به بيماري مادرزادي قلبي در خانواده به عنوان يك منبع استرس است، لذا مي بايست مادر براي مواجهه با شرايط سخت، توانمند شود. از سويي افزايش تاب آوري توانايي فرد در مقابله با عوامل استرس زا را افزايش مي دهد هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير توانمندسازي مادران داراي نوزاد مبتلا به بيماري قلبي مادرزادي بر ميزان تاب آوري مادران انجام شد. روش: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي مي باشد كه بر 60 نفر از  مادران داراي نوزاد متولد شده با بيماري مادرزادي قلبي در بخش NICU بيمارستان امام رضا (ع) مشهد در سال ۱۴۰۰ انجام شد. روش نمونه گيري در دسترس و  ابزار مطالعه پرسشنامه دموگرافيك و مقياس تاب آوري كانر بود. مراحل توانمندسازي مادران در ۹ جلسه 30 دقيقه اي بصورت دانش افزايي و مهارت آموزي در حيطه مراقبت هاي جسمي و عاطفي دنبال شد. پس از جمع آوري داده ها با نرم افزار  spss 20 در دو بخـش آمار توصيفي و آمار استنباطي تحليل آماري انجام شد. يافته ها: نتايج مطالعه حاضر نشان داد برنامه توانمندسازي مادران نوزاد مبتلا به بيماري مادرزادي قلبي بر ميزان تاب آوري آنان بعد از مداخله (‌با ميانگين 8/7 ± 2/64)‌ و در يك ماهگي نوزاد در مقايسه با گروه كنترل (‌با ميانگين 7/9 ± 0/50) تاثير آماري معني داري داشته است (p 0.001)‌، اما ميانگين نمره تاب آوري درون گروهي (در گروه مداخله) معني دار نشده است p=0.61. بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش، توانمندسازي مادران با تاكيد بر توانمندسازي عاطفي در برنامه هاي مراقبت پرستاري از نوزادان مبتلا به بيماري  قلبي بستري در بخش مراقبت ويژه نوزادان  مورد توجه باشد.