به‌كارگيري افزودني‌هاي ضد عريان‌شدگي براي افزايش مقاومت رطوبتي مخلوط‌هاي آسفالت گرم (WMA) توليد ‌شده با روش‌هاي مختلف

افزايش آلاينده‌هاي زيست‌محيطي و گازهاي گلخانه‌اي و همچنين زياد بودن مصرف انرژي در ساخت روسازي به روش آسفالت داغ (HMA)، از مشكلات اين نوع روسازي مي‌باشد كه به دنبال آن فنّاوري آسفالت گرم (WMA) جهت كاهش اين مشكلات معرفي و مورد استفاده قرار گرفت. اين فنّاوري نو، علي‌رغم كاهش مشكلات زيست‌محيطي و كاهش سوخت مصرفي، دچار ضعف عمده خرابي رطوبتي در مخلوط هاي آسفالت گرم مي‌باشد. در اين پژوهش، مخلوط‌هاي آسفالت گرم به دو روش استفاده از افزودني آلي (ساسوبيت) و استفاده از روش توليد كف قير با دستگاه تزريق آب و هوا در قير داغ (با استفاده از دستگاه (Wirtgen,WLB-10 ساخته شدند. همچنين، از دو نوع افزودني آهك هيدراته (1.5، 2 و 2.5 درصد وزني مصالح سنگي) و زايكوترم (0.1، 0.2 و 0.3 درصد وزني قير) جهت بررسي ميزان كاهش حساسيت رطوبتي مخلوط هاي آسفالت گرم استفاده شد. جهت بررسي حساسيت رطوبتي از سه آزمايش كشش غيرمستقيم لاتمن اصلاح‌شده، آب جوشان و مقاومت كنده شدگي (Pull Off) استفاده شد. نتايج حاكي از تأثير مثبت افزودني هاي ضد عريان‏شدگي آهك هيدراته و زايكوترم در بهبود حساسيت رطوبتي مخلوط ‌هاي آسفالتي گرم بود. به طور خلاصه، نتايج نشان داد كه مخلوط هاي حاوي 2.5 درصد آهك هيدراته (وزني مصالح سنگي) و 0.3 درصد زايكوترم (وزني قير) بيشترين ميزان كاهش حساسيت رطوبتي را داشتند. با توجه به نتايج، استفاده از 2.5 درصد آهك هيدراته و 0.3 درصد زايكوترم در مخلوط آسفالت گرم ساسوبيتي، مقدار پوشش قيري به‏ترتيب 15 و 22 درصد، نسبت كشش غيرمستقيم 21 و 27 درصد و نسبت مقاومت كنده شدگي را 27 و 30 درصد افزايش داد. همچنين، در مخلوط هاي آسفالت گرم كف قيري، مقدار پوشش قيري به‏ترتيب 20 و 27 درصد، نسبت كشش غيرمستقيم 26 و 30 درصد و نسبت مقاومت كنده‏شدگي 28 و 31 درصد افزايش يافت.