امكان‌سنجي استفاده از مواد بيوآسفالت در قير از نظر رئولوژيك و درجه عملكردي

با پيشرفت‌هاي اجتماعي و اقتصادي صورت گرفته و همچنين راه‌هاي جديدي كه هر ساله احداث مي‌شوند، نياز به يك روسازي هموار و مقاوم كه عمر خدمت‌دهي بيشتري داشته باشد كاملاً حس مي‌شود. علاوه بر اين، بر كسي پوشيده نيست كه استفاده از مخلوط آسفالتي سنتي، به دليل استفاده از قير، كه يك منبع تجديدناپذير است، مشكلات زيست‏محيطي بسياري ايجاد مي‌كند. از اين رو، چندين سال است كه محققين به دنبال يافتن راه‌حلي براي بهبود عملكرد روسازي و يافتن جايگزيني مناسب براي قير هستند. يكي از اين مواد جايگزين از منابع زيستي به‌دست مي‌آيد كه اصطلاحاً به آن بيوآسفالت گفته مي‌شود. در اين پژوهش، امكان استفاده از ليگنين و روغن موتور ضايعاتي، كه از مواد بيوآسفالت هستند، در قير، جهت بهبود خواص آن بررسي شد. نمونه‌هاي مورد آزمايش شامل قير خالص PG64-22 (به‌عنوان شاهد)، نمونه‌هاي حاوي 5 و 10 درصد ليگنين، نمونه‌هاي حاوي 4 درصد روغن موتور ضايعاتي و همينطور نمونه‌هاي داراي هر دو افزودني مي‌باشند. آزمايش‌هاي سوپرپيو شامل RV، DSR، BBR، RTFO، PAV و MSCR به طور كامل روي تمامي نمونه‌ها در دماهاي مختلف انجام شد تا نمونه‌ها از نظر رئولوژي به طور كامل بررسي شوند. نتايج آزمايش‌ها نشان داد كه افزودن ليگنين يا روغن موتور ضايعاتي و يا تركيبي از هر دو، علاوه بر آنكه از مواد ضايعاتي در قير استفاده مي‌شود و از نظر زيست‏محيطي و اقتصادي بسيار مفيد هستند، مي‌توانند خواص رئولوژيك قير را نيز بهبود دهند.