مقايسه مدول‌الاستيسيته بتن قليافعال روسازي و بتن معمولي تحت دماي بالا براساس آزمون‌هاي XRD و SEM

در دهه‌هاي اخير، به‌كارگيري مصالح  قليايي در بتن به دليل خواص پوزولاني و وجود مواد آلومينوسيليكاتي با خواص پركنندگي و چسبندگي زياد، چشم‌انداز گسترده‌اي در صنعت بتن پيدا كرده است. به‌كارگيري اين نوع بتن (با توجه به مزاياي برتر نسبت به بتن معمولي) در روسازي راه‌ها مي‌تواند موجب بهبود استحكام و افزايش عمر مفيد راه‌ها گردد. در اين پژوهش آزمايشگاهي، يك نسبت مخلوط از بتن معمولي با عيار سيمان 450 كيلوگرم بر متر مكعب ساخته شد. يك نسبت مخلوط نيز از بتن قليافعال بر پايه سرباره‌كوره‌آهنگدازي ساخته شد تا ميزان مدول‌الاستيسيته بتن تحت دماي محيط و دماي 500 درجه سلسيوس، در سن عمل‌آوري 90 روزه مورد مقايسه و ارزيابي قرار گيرد. در ادامه، طيف‌سنجي پراش اشعه‌‌ايكس (XRD) و تصاوير ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) به‌منظور بررسي بيشتر و راستي آزمايي نتايج حاصل از آزمون مدول‌الاستيسيته، در سن عمل‌آوري 90 روزه در دماي محيط و تحت دماي 500 درجه سلسيوس روي نمونه‌هاي بتني انجام گرفت. مدول‌الاستيسيته در دماي محيط، براي بتن معمولي به مقدار 32 گيگاپاسكال و براي بتن قليافعال به مقدار 35 گيگاپاسكال به‌دست آمد كه اختلاف 8 درصدي داشتند. با اعمال حرارت بالا به نمونه‌هاي بتني، ميزان افت مدول‌الاستيسيته در بتن معمولي به مقدار 59 درصد و در بتن قليافعال به‌ميزان 42 درصد رسيد. نتايج XRD و SEM ضمن هماهنگي با يكديگر، در همپوشاني با نتايج حاصل از آزمون مدول‌الاستيسيته قرار گرفتند.