ارزيابي عملكرد و مدل‏سازي سه‏بعدي روسازي‌هاي بتني بلوكي فرودگاهي تحت بار قائم با آزمايش‏هاي PLT و Pull-Out

يكي از مشكلات روسازي بتني در سطوح پروازي فرودگاه‏ها، لزوم صرف وقت و هزينه زياد تعمير و بروز تداخل در عمليات پروازي است. يكي از راه‏حل‏ها، به‌ويژه در نواحي اپرون (توقفگاه هواپيما)، كه بيشتر تحت تأثير بار ايستايي هستند، اجراي روسازي بتني بلوكي است. در مورد اين روسازي در فرودگاه‏ها، مطالعات كمتري نسبت به راه‌ها انجام شده است. در اين تحقيق كاربردي، با هدف ارائه راهكاري براي شبيه‏سازي نيروي وارده از سوي چرخ هواپيما، با آزمايش بارگذاري صفحه و همچنين، تخمين پارامتر مدول يانگ رويه بلوكي به‌عنوان يك سيستم مجزا در فرايند تحليل اجزاي محدود، سعي گرديد با ساخت يك مدل نرم‌افزاري سه‏بعدي و ساخت نمونه كاملي از آن به مساحت 4 متر مربع، بررسي‌هاي لازم صورت پذيرد. در اين نمونه، لايه‏هاي سابگريد، زير اساس، اساس و اساس سيماني كه بر اساس معيارهاي سازمان هوانوردي فدرال (FAA) آمريكا كنترل كيفيت شده بودند، به‌علاوه رويه بلوكي از نوع UNIPAVE به ضخامت 8 سانتي‏متر با چيدمان جناغ ماهي اجرا شد و در سامانه‌اي كه در اين پژوهش شامل پي صلب و قاب فولادي تكيه‌گاهي ساخته شده بود، تحت آزمايش بارگذاري صفحه در وسط سطح روسازي قرار گرفت. در فرايند مدل‏سازي سه‏بعدي اجزاي روسازي، براي نخستين بار در تحقيقات مربوط به اين موضوع، چندين مدل سه‏بعدي از  بلوك بتني كه معرف اندازه‌هاي واقعي و موقعيت آنها در روسازي بود، با كمك نرم‌افزار آباكوس ساخته و تحليل شد و سپس منحني نيرو- تغييرمكان رسم گرديد. نتيجه آن بود كه مي‌توان مدول يانگ رويه بلوكي را 2000 مگاپاسكال در نظر گرفت تا تحليل اجزاي محدود بيشترين هماهنگي را با نتايج بارگذاري صفحه داشته باشد. نتايج آزمايش بيرون‏كشيدگي بلوك نيز نشان داد كه استفاده از سيمان پرتلند در ماسه درزگير، عملكرد آن را در حدود دو برابر در مقابل نيروي بيرون‏كشيدگي نسبت به نمونه‌اي كه در مخلوط ماسه درزگير آن از آهك استفاده شده بود، بهبود بخشيد.