تحليل اثرات ديپلماسي مرزي بر امنيت مرزها مطالعه موردي مرزهاي ايران و پاكستان از 1396 تا 1400

مرزهاي جنوب شرقي ايران به علت كمبود امكانات لازم براي پايش مداوم مناطق استراتژيك، گستردگي مرزها، بي‌ثباتي دولت‌هاي همسايه يا اتخاذ سياست‌هاي خصمانه از طرف آن‌ها و وجود گروه‌هاي تكفيري به عنوان چالشي فرا روي امنيت منطقه قرار گرفته است. ازاين‌رو، ايجاد امنيت پايدار در اين منطقه از دغدغه‌هاي هميشگي سياست‌گذاران امنيتي كشور بوده است. هدف  اين پژوهش تحليل اثرات ديپلماسي مرزي در امنيت مرزهاي جنوب شرقي جمهوري اسلامي ايران مي‌باشد. روش پژوهش توصيفي-تحليلي و با بهره‌گيري از منابع موجود در پايگاه‌هاي معتبر علمي، اسناد و مدارك مرتبط به تحليل اثرات ديپلماسي مرزي در امنيت محدوده موردمطالعه پرداخته‌اند. يافته‌هاي به‌دست‌آمده نشان داده است كه طي سال‌هاي گذشته نهادهاي مرتبط با امنيت در مناطق مرزي ازجمله نيروهاي مرزباني جمهوري اسلامي ايران با به‌كارگيري رويكرد ديپلماسي فعال مرزي در ارتباط با نيروهاي مرزباني كشور پاكستان، نقش قابل‌توجهي در كاهش تهديدات امنيتي همچون مهاجرت‌هاي غيرقانوني، قاچاق مواد مخدر، سلاح‌هاي غيرمجاز، جنايات سازمان‌يافته، ورود كالاهاي ممنوعه، تحركات قومي- مذهبي، ناامني نواحي مرزي و حمله به پاسگاه‌هاي مرزباني و غيره ايفا نموده‌اند. با در نظر داشتن اين موضوع كه شرايط خاص اين منطقه به‌ويژه ظهور طالبان در كشور افغانستان مي‌تواند در آينده امنيت نسبي به وجود آمده در اين منطقه را با چالش‌هاي جديدي مواجه سازد لذا نياز است توجه ويژه‌اي به تقويت مؤلفه ديپلماسي مرزي در اين منطقه از طرف سياست‌گذاران و متوليان امر امنيت در حكومت مركزي شود.