تعيين مكان هاي مناسب برداشت آب باران با استفاده از GIS و FAHP

رشد سريع جمعيت، توسعه اقتصادي و اجتماعي، شهرنشيني و افزايش تقاضاي مواد غذايي باعث فشار بر منابع آب شيرين در مناطق مختلف دنيا شده است. افزايش تقاضا براي آب منجر به بهره‌برداري بيش‌ازحد از منابع آب و كمبود آب مي‌شود. بنابراين نياز به راهكارهاي جايگزين مؤثر براي مقابله با اين مشكل وجود دارد. جمع آوري و برداشت آب باران يكي از راه‌حل‌هاي كاربردي براي مقابله با كمبود آب هست. با اين‌حال انتخاب مناطق بالقوه براي مكان‌يابي سازه‌هاي برداشت آب باران در يك حوضه آبخيز نياز به بررسي عوامل متعددي ازجمله، توپوگرافي، شيب زمين، نوع خاك، شدت بارندگي، پوشش كاربري زمين، زهكشي، جريان رودخانه و معيارهاي اجتماعي-اقتصادي دارد. اين نشان مي‌دهد برنامه‌ريزي و اجراي پروژه‌هاي برداشت آب باران يك مشكل چندهدفه و چند معياره است كه به معيارهاي متعددي بستگي دارد. بنابراين، ادغام رويكردهاي سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) و تجزيه‌وتحليل تصميم‌گيري چند معياره (MCDA) ضروري است. در اين پژوهش از يك مدل مبتني بر GIS با تركيب منطق فازي و AHP براي تعيين مناطق مناسب براي ساخت سازه‌هاي برداشت آب باران در حوضه آبخيز گليداغ براي سال 1398 استفاده شد. نتايج نشان داد كه 9.92 درصد از منطقه موردمطالعه داراي پتانسيل بسيار زياد، 25.7 درصد زياد، 21.58 درصد متوسط و 42.8 درصد داراي پتانسيل ضعيف برداشت آب باران است. طبق يافته ها پيشنهاد مي شود براي كاهش كمبود آب سازه هاي مناسب جمع آوري آب باران در مكان هاي تعيين شده ايجاد گردد.