استفاده از رس سپيوليت، زغال زيستي ذرت و كمپلكس رس-زغال زيستي در حذف سرب از محيط‌هاي آبي

با افزايش روزافزون جمعيت و افزايش مصرف آب در بخش‌هاي كشاورزي و صنعت، ورود آلاينده هاي مختلف به محيط‌زيست و منابع آب‌وخاك افزايش‌يافته است. در اين مطالعه با روش جذب، حذف فلز سرب از آب توسط سه جاذب رس سپيوليت، زغال زيستي ذرت و كمپلكس رس- زغال زيستي ذرت بررسي شد. براي اين منظور آزمايش مربوط به هم دماهاي جذب و سينتيك جذب توسط سه جاذب موردمطالعه انجام شد. با افزايش غلظت در سرب از 50 تا 1500 ميلي‌گرم بر ليتر ظرفيت جذب جاذب‌ها افزايش، اما درصد جذب كاهش يافت. نتايج نشان داد كه بيشترين ظرفيت جذب در سرب مربوط به جاذب زغال زيستي ذرت مي‌باشد، اين در حالي است كه كمپلكس رس- زغال زيستي از جاذب رس ظرفيت جذب بيشتري داشت. جهت مطالعه فرآيند جذب، هم‌دماهاي لانگموير و فروندليچ براي هر جاذب بررسي گرديد و مشخص شد جذب سرب توسط جاذب‌ها از هر دو مدل تبعيت مي‌كند اما مدل لانگموير با داشتن بالاترين ضريب تبيين (R^2) و كمترين مجموع مربعات خطاي معيار (SSE) بهترين برازش را با داده‌هاي آزمايشگاهي نشان داد. اثر زمان تماس با جاذب بر ميزان جذب بررسي و مشخص شد كه راندمان جذب با افزايش زمان تماس افزايش يافت. برازش مدل‌هاي سينتيك شبه مرتبه اول، شبه مرتبه دوم، الوويچ و پخشيدگي درون ذرّه‌اي براي سرب در غلظت‌هاي 600، 1000 و 1500 ميلي‌گرم بر ليتر در زمان‌هاي 30 تا 1440 دقيقه انجام يافت. مدل الوويچ در غلظت 500 ميلي‌گرم بر ليتر سرب و مدل شبه مرتبه دوم در غلظت‌هاي 1000 و 1500 ميلي‌گرم بر ليتر بهترين برازش را با داده‌هاي آزمايشگاهي نشان داد. در غلظت‌هاي پايين، كمپلكس رس-زغال زيستي عملكرد بهتري در جذب نشان داد ولي با افزايش غلظت سرب، زغال زيستي جاذب بهتري نسبت به دو جاذب ديگر بود.