پديد آورندگان :
اسدپور، نواب دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز - گروه حشره شناسي، شيراز، ايران , استوان، هادي دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز - گروه حشره شناسي، شيراز، ايران , حسامي، شهرام دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز - گروه حشره شناسي، شيراز، ايران
كليدواژه :
تنوع , فون , كنه هاي ميان استيگمايان , شيراز
چكيده فارسي :
تنوع گونه اي به عنوان يكي از مهمترين شاخص هاي نشان دهنده تغييرات در اكوسيستمها است. در اين ميان، كنه ها به علت تنوع تغذيه اي، فراواني و هم هجازي بودن، ميتوانند نماينده مناسبي از بندپايان موجود در خاك باشند، نظر به اينكه كنه هاي ميان استيگمايان از نظر تعداد و پراكنش بزرگترين راسته در بين كنه هاي بالا راسته Parasitiformes ميباشند و قادر به زندگي در زيستگاه هاي مختلف خاكي هستند مي توانند از اهميت اكولوژيكي زيادي برخوردار باشند، بدين جهت تنوع گونه اي كنه هاي ميان استيگمايان از خانواده Macrochelidae طي سال 1395 در شهر شيراز مورد مطالعه قرار گرفت.
روش ها : در مجموع 8 گونه از 2 جنس متعلق به خانواده Macrochelidae از 12 ميزبان گياهي در بوستانهاي شهر شيراز جمع آوري و شناسايي شد. در فصل بهار و پاييز بيشترين تعداد نمونه جمع آوري شد. در مهر ماه و تير به ترتيب بيشترين تا كمترين نمونه ها جمع آوري شدند در بين ميزبانهاي گياهي پيراكانتا با 109 نمونه و كاج با 33 نمونه به ترتيب بيشترين تا كمترين ميزبان را داشتند. داده ها با استفاده از نرم افزار Excel Past4.02 و Spss23 بررسي شد. محاسبه تنوع زيستي با شاخص هاي شانون وينر، سيمپسون، مارگالف، پيت، منهينك انجام شد.
يافته ها : گونه Macrocheles glaber (Muller,1860) با 170 نمونه (22 درصد) و گونه Glyptholaspis confusa (Foa) با 17 نمونه (2/2 درصد) به ترتيب بيشترين و كمترين فراواني را دارا بودند.
نتيجه گيري: بيشترين مقدار شاخص سيمپسون 0.8553و شانون 1.985 مربوط به زمستان و كمترين آنها به ترتيب با 0.8235 و 1.834 مربوط به تابستان است اين در حالي است كه ضرايب منهينگ 0.7 و مارگالف 1.315در تابستان كمترين مقدار را دارا است. بيشترين ضرايب سيمپسون 0.8617و شانون 2.021در پارك آزادي ديده مي شود.
چكيده لاتين :
Introduction : Species diversity is one of the most significant indicators of changes in ecosystems. Due to their nutritional diversity, abundance, and ubiquity, mites can be a good representative of arthropods in the soil. Whereas Mesostigmatic mites are the largest in terms of number and distribution in Parasitiformes and are able to live among different terrestrial habitats, they can be of great ecological importance. Therefore, the diversity of stigmatic mites from the Macrochelidae family was studied in 2016 in Shiraz.
Material and Methods : A total number of eight species of two genera belonging to the Macrochelidae family was identified and collected from 12 plant hosts in the parks of Shiraz. The highest number of samples was collected in spring and autumn. The highest to lowest samples were collected in October and July, respectively. Among the plant hosts, Piracanta with 109 samples and pine with 33 samples had the highest to lowest hosts, respectively. Biodiversity was calculated with Shannon-Wiener, Simpson, Margalf, Pete, Manhink indices using Past 4.02 and Spss23 software
Discussion : Macrocheles glaber (Muller, 1860) with 170 specimens (22%) and Glyptholaspis confusa (Foa) with 17 specimens (2.2%) had the highest and lowest frequencies, respectively.
Result : The highest values of Simpson index 0.8553 and Shannon 1.985 are related to winter, and the lowest values are 0.8235 and 1.834, respectively, related to summer while the Manning coefficient is 0.7 and the Margalf coefficient 1.315 and they are the lowest values in summer. The highest coefficients of Simpson and Shannon which are 0.8617 and 2.021 respectively, can be seen in Azadi Park.
