تعيين آستانه بارش بحراني در وقوع زمين لغزش هاي سطحي بر اساس مدل فرايند محور (مطالعه موردي: منطقه ي جوانرود ،استان كرمانشاه)

بروز پديده زمين‌لغزش مي‌تواند ناشي از عوامل متعدد زمين‌شناسي، ژئومورفولوژيكي، هيدرولوژيكي، بيولوژيكي و انساني باشد. باوجوداين، نقش اساسي در شروع زمين‌لغزش را عمدتاً عاملي ماشه‌اي ايفا مي‌كند. بارندگي، به‌عنوان متداول‌ترين عامل ماشه‌اي وقوع زمين‌لغزش‌ها شناخته شده است. هدف اين تحقيق تعيين بارش بحراني در وقوع لغزش‌هاي كم‌عمق منطقه‌ي جوانرود با استفاده از مدل فرايند محور ( فيزيك پايه) Talebi 2008 مي‌باشد اين مدل با درنظرگرفتن پلان دامنه (همگرا، واگرا و موازي)، پروفيل طولي دامنه (محدب، مقعر، مستقيم)، هيدرولوژي زيرسطحي همراه با ويژگي‌هاي مكانيكي خاك، ضريب پايداري دامنه‌ها را مورد تجزيه‌وتحليل قرار مي‌دهد. آنگاه با توجه به ضريب پايداري محاسبه شده به تعيين بارش بحراني براي دامنه‌هاي مطالعاتي پرداخته مي‌شود. براي دستيابي به هدف موردنظر، 12 دامنه شامل 7 دامنه لغزشي و 5 دامنه فاقد لغزش به عنوان نمونه مطالعاتي در منطقه جوانرود انتخاب شدند و سپس تمامي متغيرهاي تحليل پايداري شيب با استفاده از مطالعات ميداني، آزمايشگاهي و تجزيه‌وتحليل توپوگرافي دامنه‌ها استخراج شد و ضريب پايداري براي هر دامنه محاسبه گرديد. سپس با استفاده از روش معكوس كاهش ضريب اطمينان تا حد ناپايداري يك به تعيين بارش بحراني براي دامنه‌هاي مطالعاتي پرداخته شد. نتايج حاصل از ميزان ضريب پايداري به‌دست‌آمده و بارش‌هاي بحراني دامنه‌هاي مطالعاتي حاكي از كارايي مناسب اين مدل‌ها جهت تعيين بارش بحراني مي‌باشد. به‌طوري‌كه در منطقه جوانرود دامنه‌هاي مستعد لغزش براي ناپايدار شدن، بارش بحراني كمتري نسبت به دامنه‌هاي پايدار نيازمندند. مطابق محاسبات به دست آمده ميزان بارش بحراني براي دامنه‌هاي ناپايدار كمتر از 50 ميلي‌متر و براي دامنه‌هاي پايدار بيش از 100 ميلي‌متر در روز مي‌باشد.