ارزيابي تاثير تغييرات كاربري اراضي و بارش بر فرسايش و رسوب با استفاده از سنجش از دور و GIS (مطالعه موردي: حوضه پايين دست سد ايلام)

فرسايش خاك و توليد رسوب امروزه به يكي از معضلات مهم زيست محيطي بشر تبديل شده است. بنابراين مديريت خاك به منظور بهره برداري مطلوب و كاهش تخريب آن ضروري مي‌باشد. در اين پژوهش اثر تلفيفي كاربري اراضي و بارش با استفاده از معادله تجديد نظر شده جهاني فرسايش خاك(RUSLE) و با بهره‌گيري از تصاوير ماهواره‌اي ETM+ سال 1383 و OLI سال 1398 فرسايش و رسوب حوضه پايين دست سد ايلام براي سال‌هاي 1383 و 1398 تهيه و با يكديگر مقايسه شد. نتايج پژوهش نشان داد كه ميانگين فرسايش در سال 1383، 49.89 تن در هكتار در سال بوده است كه در سال 1398 مقدار آن به 62.80 تن در هكتار در سال رسيده است كه افزايش قابل توجهي را در طول 15 سال مطالعه نشان ميدهد. مضافا ، مقدار رسوب از 0 تا 81101 تن در سال 1383 به 0 تا 102041 تن در سال 1398 رسيده است و افزايشي به ميزان 20490 تن تجربه نموده كه افزايش رسوبي معادل 4.77 تن در هكتار در طول دوره مطالعه شاهد بوديم كه رقم قابل ملاحظه‌اي خواهد بود. بر اساس نتايج، افزايش جزئي بارندگي نه تنها با عث افزايش پوشش‌ گياهي نشده بلكه به دليل تخريب آن در طول دوره مطالعه باعث افزايش قدرت فرسايندگي باران و در مجموع باعث افزايش فرسايش و رسوب گرديده است. نتايج اين پژوهش اتخاذ استراتژهاي مديريتي مناسب را براي تصميم گيران در اولويت بندي نواحي براي كاهش فرسايش خاك و رسوب در حوضه آبخيز مورد مطالعه امكان پذير مي سازد.