بررسي تخريب‌پذيري سري سازندي قم در منطقۀ بياباني (مطالعۀ موردي: كاشان)

از جمله عوامل اثرگذار و تعيين‌كنندۀ شدت تخريب، ميزان رسوب‌زايي و تخريب‌پذيري سازندها است. حساسيت متفاوت سازندها سهم آن‌ها را در شكل‌گيري واحدها برعهده مي‌گيرد. سازندهاي زمين‌شناسي متعددي در شكل‌گيري هر منطقه دخيل است. در اين مطالعه، عمده سازندهاي تشكيل‌دهنده از سازندهاي سري قم است. در اين پژوهش براساس روش سلبي اصلاح شده، مقاومت سازندهاي قرمز بالايي، قم، قرمز زيرين و ولكانيك ائوسن برآورد و در قالب طرح آماري كاملأ تصادفي بااستفاده از آزمون چند دامنه‌اي دانكن مقايسه شده است. در روش سلبي شش پارامتر سختي چكش اشميت، جهت درزه، درجۀ هوازدگي، عرض، فاصله و پيوستگي درزه ملاك بررسي مقاومت سنگ مي‌باشد كه وضعيت تخريب‌پذيري سازند را از خيلي حساس تا خيلي مقاوم تعيين مي‌نمايد. در روش اصلاح شده، فاكتور پوشش‌گياهي نيز اضافه شد. طبق نتايج به‌دست آمده سازند ولكانيك ائوسن با 76.16 امتياز در ردۀ سازندهاي مقاوم، سازند قم با 63.66 امتياز در ردۀ سازندهاي متوسط، سازند قرمز زيرين با 47.5 امتياز در ردۀ سازندهاي حساس و در نهايت سازند قرمز بالايي با 26.33 امتياز در ردۀ سازندهاي خيلي حساس قرار گرفت. بنابراين، مي‌توان اذعان نمود باتوجه به وضعيت تخريب‌پذيري؛ سازندهاي سري قم عمدتاً حساس بوده و قدرت رسوب‌زايي بالايي دارند. بررسي شواهد ژئومورفيك دامنه‌ها نيز مؤيد نتايج به‌دست آمده از پژوهش است به‌طوريكه سازند ولكانيك ائوسن با دامنۀ پرشيب و تشكيل رخساره‌هاي ستيغ و پرتگاهي بيش‌ترين مقاومت و سازند قرمز بالايي با ايجاد در رخساره‌هاي دامنه‌هاي كم شيب و تپه ماهوري بيش‌ترين حساسيت را نشان داده‌اند.