ارزيابي خطر زمين لغزش با استفاده از داده هاي سنجش از دور و مدل حداكثر آنتروپي (منطقه مورد مطالعه: حوضه آبخيز كمه، جنوب استان اصفهان)

ناپايداري دامنه‌هاي طبيعي يكي از پديده‌هاي ژئومورفولوژيكي و زمين شناسي است كه در تغيير شكل سطح زمين نقش موثري دارد. در اين پژوهش با استفاده از مدل مكسنت (حداكثر آنتروپي) به پهنه‌بندي زمين لغزش در حوضه آبخيز كمه در جنوب استان اصفهان پرداخته شد. در پژوهش مورد نظر از 13 متغير (ارتفاع، شيب، جهت شيب، زمين شناسي، تراكم پوشش گياهي، كاربري اراضي، بافت خاك، فاصله از گسل، فاصله از جاده، فاصله از آبراهه، شاخص رطوبت توپوگرافي، شاخص قدرت آبراهه و ميانگين بارش سالانه) استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان داد كه مهمترين عوامل تاثيرگذار بر مدل احتمال خطر زمين لغزش، فاصله از آبراهه (17.1 درصد)، زمين شناسي (14.1 درصد) و فاصله از جاده (13 درصد) مي‌باشند. همچنين نتايج حاصل از سطح زير منحني AUC براي داده‌هاي آموزشي برابر با 931/ 0 و براي داده هاي تعليمي 0.887 به‌دست آمد و نشان دهنده اين است كه قدرت تشخيص مدل بسيار بالا بوده است و مدل به خوبي مي‌تواند مناطق مختلف خطر زمين لغزش را از يكديگر تفكيك كند. بر اساس نتايج حاصل شده، از كل مساحت منطقه مورد مطالعه، 139760 هكتار (84.69 درصد) خيلي كم خطر، 15449.5 هكتار (9.36 درصد) كم خطر، 6903.39 هكتار (4.18درصد) نسبتا كم خطر، 2456.85هكتار (1.48 درصد) پر خطر و 445.91هكتار (0.27 درصد) در طبقه خيلي پر خطر قرار دارد.