مدل‌سازي و رونديابي سيلاب در حوزه‌هاي فاقد آمار (مطالعه موردي؛ آبخيز تمر، استان گلستان)

در اين تحقيق هيدروگراف رواناب مستقيم آبخيز تمر در شرق استان گلستان با مساحتي در حدود 1515 كيومترمربع به كمك خصوصيات فيزيوگرافي و تابع توزيع گاما مدل‌سازي شده است. پس از تقسيم منطقه مورد مطالعه به واحدهاي هيدرولوژيك و محاسبه پارامترهاي مورد نياز در شبيه‌سازي جريان، فرايند بارش رواناب در هر واحد هيدرولوژيك مدل‌سازي شده و جريان حاصل با استفاده از روش هيدرولوژيك ماسكينگام در بازه‌هاي عبوري از زيرحوزه‌ها رونديابي شد. سپس با در نظر گرفتن موقعيت زيرحوزه‌ها و تاخير جريان، هيدروگراف سيلاب در تعداد هشت رگبار مدل‌سازي شد. نتايج مقايسه هيدروگراف هاي برآوردي و مشاهداتي با مقادير ميانگين معيارهاي ضريب تبيين (60%)، و شاخص توافق (74%) نشان داد كه روش مورد استفاده در مدل‌سازي هيدروگراف‌هاي سيلاب، داراي دقت قابل قبولي است. بر اساس نتايج تحقيق، با توجه به امكان استفاده از پارامترهاي سهل‌الوصول و خصوصيات فيزيوگرافي آبخيز به‌عنوان رويكرد مناسبي در مدل‌سازي سيلاب، بررسي بيش‌تر ارتباط ميان خصوصيات آبخيز و هيدروگراف سيلاب در مطالعات آتي پيشنهاد مي‌شود. روش تجزيه و تحليل و مدل‌سازي سيلاب با استفاده از توزيع گاما در اين تحقيق مي‌تواند ابزار موثري در برنامه‌هاي مديريت سيل، خصوصاً در آبخيزهايي با محدوديت داده هاي مشاهداتي باشد. هم‌چنين مشخص شد كه نتايج مدل در برآورد هيدروگراف هاي رواناب مستقيم به تغييرات مقادير پارامترهايي كه در تخمين آن‌ها عدم قطعيت وجود دارد، بستگي دارد. بنابراين مطالعات بيش‌تري در خصوص روش‌هاي محاسبه پارامترهاي ورودي مورد نياز مدل‌سازي هيدرولوژيك ضروري است.