تحليل فازي عوامل موفقيت مديريت شهري براساس شاخص‌هاي شهرهاي آينده

هدف اصلي اين پژوهش، تحليل فازي عوامل موفقيت مديريت شهري براساس شاخص‌هاي شهرهاي آينده است. تحقيق حاضر از لحاظ هدف، از نوع تحقيقات كاربردي و از نظر نوع روش، روش تحقيق توصيفي - پيمايشي، محسوب مي‌گردد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها شامل فيش برداري و پرسشنامه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر، خبرگان حوزه مديريت شهري هستند. از روش نمونه‌گيري هدفمند براي انتخاب افراد نمونه استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از نرم افزار سوپردسيژن استفاده شد. در گام نخست با مرور ادبيات موضوع و تحقيقات انجام شده تعداد زيادي شاخص از ادبيات موضوع استخراج گرديد. در ادامه مدل مديريت شهري براساس شاخص‌هاي شهرهاي آينده با استفاده از تحليل شبكه فازي رتبه بندي شدند. در پژوهش حاضر عوامل در شش سطح قرار گرفته‌اند. به نحوي كه حقوق و قوانين و مقررات در سطح آخر و توريسم در سطح اول قرار گرفت. در ادامه پژوهش از رويكرد آينده نگارانه بهره گرفته شده است. بررسي نتايج بدست آمده از جدول فوق حقوق و قوانين و يادگيري اجتماعي و آموزش با نمره 22 تأثيرگذارترين عامل گزارش شدند. همچنين توريسم با مجموع 17 در بين عوامل، در اولويت اول تأثيرپذيري قرار گرفت. درجه مطلوبيت ماتريس اثرات بهينه‌شدگي 100 درصد برخوردار بوده كه حاكي از روايي بالاي پرسشنامه و پاسخ‌هاي مربوط به آن است. براساس بردار ويژه بدست آمده: محيط زيست با وزن نرمال 358/0 از بيشترين اولويت برخوردار است. كالبد شهري با وزن نرمال 267/0 در اولويت دوم قرار دارد. حمل و نقل با وزن نرمال 241/0 در اولويت سوم قرار دارد. اقتصاد با وزن نرمال 134/0 از كمترين اولويت برخوردار است.