عوامل كاهش گرايش به اقتصاد اسلامي در ايران

استقرار جمهوري اسلامي در ايران از سال 1358 مي توانست زمينه ساز توجه به اقتصاد اسلامي باشد. مباحث اقتصادي مطرح شده توسط شهيد بهشتي و شهيد مطهري آغازي بر اقتصاد اسلامي بود. اجراي بانكداري بدون ربا از سال 1362 نيز مكمل مباحث اقتصاد اسلامي بوده است. اما با پايان جنگ تحميلي و شروع برنامه هاي بازسازي اقتصادي ايران، توجهات از اقتصاد اسلامي به اقتصاد متعارف گسترده شد. در دوره هاي  بعدي  نيز تلاش شد شمع اقتصاد اسلامي روشن بماند. با اين حال، نفع شخصي، فسادهاي گسترده  و تورم هاي شديد درچارچوب اقتصاد ايران، سبب كم سويي اقتصاد اسلامي و به حاشيه راندن آن شد و در دوره هاي اخير امتيازات پژوهشي قابل اختصاص به مقالات مرتبط در زمينه اقتصاد اسلامي توانسته است اسم اقتصاد اسلامي را در محافل دانشگاهي همچنان زنده نگه دارد. نظام اقتصاد اسلامي به مانند ساير نظام هاي اقتصادي، اجزاي خاص خود را دارد. در اين نظام مالكيت ركن اصلي محسوب مي شود. مالكيت منابع طبيعي در كنار مالكيت عوامل توليد ساختار اقتصادي را تشكيل مي دهند. بازارها از ديگر اجزاي اقتصاد اسلامي به شمار مي روند. در اين مقاله، تلاش مي شود موضوع اقتصاد اسلامي در قالب برنامه هاي توسعه پنج ساله و ساير اسناد بالادستي بررسي شود و كم توجهي به اقتصاد اسلامي از لابلاي اين برنامه ها مورد تحقيق قرار گيرد.