تاثير تمرينات عصبي-عضلاني بر تعادل، قدرت و استقامت هوازي مردان سالمند داراي سابقه سقوط

زمينه و هدف: سالمندي با كاهش ظرفيت فيزيولوژيكي و عملكردي در ارتباط است كه مي تواند باعث افزايش ناتواني، كاهش تعادل و افتادن شود در حالي كه تمرينات عصبي-عضلاني يكي از تمرينات موثر در زمينه توانبخشي و آمادگي افراد مي باشد كه داراي مكانيسم تاثير گذاري بر روي سيستم هاي آسيب ديده يا كم توان مي باشد. بنابراين؛ هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير تمرينات عصبي-عضلاني بر تعادل، قدرت و عملكرد حركتي مردان سالمند داراي سابقه افتادن است. روش بررسي: مطالعه حاضر از نوع نيمه‌تجربي بوده و شركت‌كنندگان آن شامل مردان سالمند با سابقه سقوط بودند. مطالعه بر روي 21 نفر از سالمندان مرد (10 نفر گروه تمريني، 11نفر گروه كنترل) كه داراي معيارهاي ورود به پژوهش بودند و به ‌روش نمونه‌گيري در دسترس براي پژوهش انتخاب شدند، انجام گرديد. برنامه تمرين به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) انجام گرفت. تعادل ايستا، قدرت عضلات بالاتنه و پايين تنه، عملكرد عصبي-عضلاني و استقامت هوازي قبل و بعد از مداخله اندازه‌گيري گرديد. تحليل آماري داده‌ها با استفاده از آزمون t مستقل  و t  همبسته (در سطح معناداري 0.005 P انجام شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه؛ تمرين عصبي-عضلاني سبب بهبود معني دار تعادل ايستا (0.001=p)، قدرت عضلات بالاتنه (0.001=p)، قدرت عضلات پايين تنه (0.001=p)، عملكرد عصبي-عضلاني (0.001=p) و استقامت هوازي (0.001=p)  در گروه تمرين نسبت به گروه كنترل ميشود. نتيجه‌گيري: با توجه به اينكه خطر سقوط در افراد سالمند بسيار شايع است، لذا توصيه مي شود از برنامه‌هاي تمرين عصبي-عضلاني براي بهبود تعادل، قدرت عضلاني، عملكرد عصبي عضلاني و استقامت هوازي استفاده گردد.