ريسك اختلالات اسكلتي عضلاني مرتبط با كار و ناهنجاري‌هاي پاسچرال در نوازندگان حرفه‌اي سنتور و ويولن و مقايسه آن با افراد غير نوازنده

زمينه و هدف: نوازندگان سازهاي زهي در بين گروه هاي مختلف نوازندگان، بيشترين آمار اختلالات اسكلتي–عضلاني را به خود اختصاص مي‌دهند. مطالعات اندكي تاكنون ريسك اختلالات اسكلتي-عضلاني مرتبط با كار و ناهنجاري‌هاي پاسچرال را در اين افراد نسبت به افراد غير‌نوازنده بررسي كرده‌اند. لذا هدف از اين پژوهش، بررسي ريسك اختلالات اسكلتي-عضلاني مرتبط با كار و ناهنجاري‌هاي پاسچرال در نوازندگان حرفه اي ساز هاي زهي و مقايسه آن ها با افراد غير نوازنده مي باشد. روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفي مقايسه اي مي باشد. هفتاد نفر نوازنده مرد حرفه اي سنتور و ويولن 18‌تا‌40 سال و 35 نفر نمونه غير نوازنده در تحقيق حاضر شركت كردند. خط‌كش منعطف و گونيامتر سربه‌جلو براي اندازه‌گيري كايفوز، لوردوز و سربه‌جلو و روش فوتوگرامتري براي ارزيابي اسكوليوز استفاده شدند. ريسك اختلالات در اندام فوقاني نيز توسط فوتوگرامتري ثبت و به روش RULA تحليل شد. براي تجزيه و تحليل آماري داده‌ها از آزمون‌هاي شاپيروويلك و يو-من ويتني در نرم افزار SPSS نسخه 22 (0.05=α) استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان دادند ريسك اختلالات اسكلتي‌-عضلاني، ناهنجاري كايفوز، لوردوز، سر‌به‌جلو و اسكوليوز در نوازندگان سنتور به طور معني‌داري نسبت به افراد غير‌نوازنده بيشتر بود. در نوازندگان ويولن نيز ريسك اختلالات، كايفوز، لوردوز و سر‌به‌جلو به طور معني‌داري نسبت به افراد غير‌نوازنده بيشتر بود اما در ناهنجاري اسكوليوز تفاوت معنادار ديده نشد. نتيجه گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش، مي‌توان بيان كرد كه نسبت به افراد غير‌نوازنده، نوازندگان سنتور و ويولن بيشتر در معرض اختلالات اسكلتي-عضلاني مرتبط با كار و ناهنجاري‌هاي پاسچرال مي‌باشند و اقدامات اصلاحي جهت اين ناهنجاري‌ها و اختلالات توصيه مي‌شود.