تـأثير خستگي عضلات دوركننده ران بر پارامترهاي كينماتيكي راه رفتن در مردان سالمند

زمينه و هدف: عضلات دوركننده ران در ايجاد ثبات و حركت اندام تحتاني نقش دارند. هدف از تحقيق حاضر، بررسي اثر خستگي عضلات دوركننده ران بر پارامترهاي كينماتيكي راه رفتن در مردان سالمند مي‌باشد. روش بررسي: در مطالعه حاضر 16 مرد سالمند سالم، بدون سابقه افتادن با ميانگين سني (77/5±62/65 سال)، وزن (37/1±25/75 كيلوگرم) و قد (07/6±169 سانتي‌متر) در اين مطالعه شركت كردند. در پيش آزمون، ارزيابي كينماتيكي راه رفتن با استفاده از دستگاه تحليل حركت انجام شد. در پس‌آزمون، بعد اجرا پروتكل خستگي عضلات دوركننده ران بلافاصله پس از بروز خستگي، ارزيابي كينماتيكي راه رفتن همانند پيش‌آزمون انجام شد. داده‌هاي جمع‌آوري شده از طريق نرم‌افزار cortex تحليل و در قالب فايل Excel استخراج شد. به منظور مقايسه نتايج قبل و بعد از خستگي از آزمون t زوجي استفاده شد. يافته‌ها: مشاهده شد كه بعد از اعمال پروتكل خستگي ميزان جابجايي زاويه‌اي مفاصل اندام تحتاني حين راه رفتن كاهش معناداري داشت (05/0 p). همچنين طول گام در حين راه رفتن بعد از خستگي نسبت به قبل از خستگي كاهش معناداري داشت (05/0 p). نتيجه‌گيري: نتايج تحقيق نشان داد كه طول گام و كينماتيك مفاصل ران، زانو و مچ پا حين راه رفتن تحث تأثير خستگي عضلات دوركننده ران قرار مي‌گيرند. بنابراين، ضعف عضلات دوركننده ران مي‌تواند يك فاكتور خطرزا در افتادن و آسيب حين راه رفتن در جمعيت افراد سالمند باشد.